Ένας μεγάλος αγώνας...

...και μια πολύ όμορφη εμφάνιση. Επιθετικό ποδόσφαιρο και εξαιρετική λειτουργία όλων των γραμμών, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Ιστορική νίκη με το "υπερμεγέθες" 5-1 απέναντι σε μια από τις σημαντικότερες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της Ευρώπης, την Μπενφίκα.

Δεν θα ξεχωρίσουμε κανέναν από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας για να μην αδικήσουμε τους υπόλοιπους, αλλά θα συγχαρούμε ξεχωριστά τον προπονητή, Ερνέστο Βαλβέρδε για το ποιοτικό ποδόσφαιρο που είδαμε.

Αν και -όπως πάντα- το άλλο αποτέλεσμα του ομίλου δεν συμφέρει τον Ολυμπιακό μας, πιστέυουμε πως με τέτοιο ποδόσφαιρο δεν θα έχει πρόβλημα στην διεκδίκηση της πρόκρισης, αλλά και σε μια ακόμα πιο μακριά πορεία.

Προς το παρόν ας χαρούμε τη σημερινή εμφάνιση!!!

Θρύλος, "πέραν των ορίων"...

Το Μεταξουργείο, ο Αγ. Παύλος, ο Σταθμός Λαρίσης και η ευρύτερη περιοχή της Πλατείας Βάθη αποτέλεσαν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '50 - αλλά εντονότερα από τα μισά της δεκαετίας του '60 - γειτονιές υποδοχής της εσωτερικής μετανάστευσης που είχε αρχίσει έντονη στην Ελλάδα με το τέλος του Εμφυλίου. Η γειτνίαση με τους δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς της πρωτεύουσας (Λαρίσης και Πελοποννήσου) καθώς και με την Πλατεία Ομονοίας έκαναν την περιοχή κέντρο αναφοράς για τους επαρχιώτες που έφταναν στην Αθήνα, συνήθως σιδηροδρομικώς και έψαχναν δουλειά στους πέριξ της Ομονοίας δρόμους.

Μερικές δεκαετίες αργότερα το ίδιο έργο θα παιχτεί ξανά, αλλά αυτή τη φορά πρωταγωνιστές δεν θα είναι όσοι άφηναν τα χωριά τους σε αναζήτηση επιβίωσης στην πόλη, αλλά οι οικονομικοί μετανάστες από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, από τις υπόλοιπες της Ανατολικής Ευρώπης ή και από την Κεντρική Ασία, την Κίνα και την Αφρική. Πολλές οι ομοιότητες και αρκετές οι διαφορές. Μια από αυτές ότι ο μετανάστης από την Θεσσαλία ή την Ήπειρο, τη Θράκη και την Πελοπόννησο έφτανε στο "κλεινόν άστυ" σιδηροδρομικώς, ενώ ο σημερινός "ξένος" ήρθε πολλές φορές με τα πόδια ή και κολυμπώντας ακόμα...

Αυτό που συναντούσε ο εσωτερικός μετανάστης στο Μεταξουργείο του '60 ήταν δυο κατηγορίες ανθρώπων: τους Ολυμπιακούς και τους Παναθηναϊκούς.

Μου έλεγε ένας παλιός Παναθηναϊκός της γειτονιάς:

-Τότε στον Αγ. Παύλο ήταν περισσότεροι οι Παναθηναϊκοί. Υπήρχαν και Ολυμπιακοί αλλά πιο λίγοι. Μετά που ήρθαν απ' τις επαρχίες γίναν πολλοί. Όταν κανείς μας έλεγε ότι είναι Ολυμπιακός, λέγαμε "βλάχος θα είναι..."

Αυτή ήταν η τυπική "σνομπ" αντιμετώπιση του μέσου βάζελου της εποχής προς τους νεοφερμένους. Αυτή η νοοτροπία, η "αφ' υψηλού" συμπεριφορά, το "δήθεν" και η θεοποίηση του φαίνεσθαι. Αυτός ήταν και θα είναι πάντα ο Παναθηναϊκός και γι αυτό ο Ολυμπιακός -που όπως σωστά έχει εξηγήσει ο Γιώργος Κεντρωτής στο "Αλφαβητάρι του Ολυμπιακού" προέρχεται από τον Πειραιά, είναι δηλαδή "πέραν των ορίων", δεν γνωρίζει όρια και σύνορα- θα μεγαλώνει πάντα, ενώ ο ΠΑΟ θα μένει πάντα μικρός, από κάθε άποψη...

Μια σελίδα για τον Ολυμπιακό...

...ή μάλλον μια ΑΚΟΜΑ σελίδα για τον Ολυμπιακό. Που ΔΕΝ φιλοδοξεί να είναι διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη παρόμοιά της. Που ΔΕΝ θέλει να ξεχωρίσει. Που ΔΕΝ ήρθε για να "κάνει τη διαφορά".

Μια σελίδα που θέλει μόνο να μιλήσει για το Ολυμπιακό που αγαπάμε σε μια από τις πιο παλιές (και μέχρι πρόσφατα ξεχασμένες) γειτονιές της Αθήνας. Να θυμηθεί πως πηγαίναμε στην Ομόνοια για να πάρουμε τον "ηλεκτρικό" που θα μας έφερνε στο παλιό "Καραϊσκάκη". Να συσπειρώσει τους πολλούς πιστούς του Θρύλου στη γειτονιά μας, στον Άγιο Παύλο, στο Μεταξουργείο, στον Σταθμό Λαρίσης. Να ξανακούσει τις κόκκινες ιστορίες που έγιναν και να ζήσει τις νέες που έρχονται.

Μια σελίδα στην οποία δεν περισσεύει κανείς. Όλοι οι ερυθρόλευκοι οπαδοί θα έχουν λόγο εδώ, από όλους θα γράφεται και σε όλους θα αναφέρεται. Γι αυτό και η συμβολή σας είναι απαραίτητη.

Καλώς βρεθήκαμε!!!