Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Περί Ενστάσεων και Άλλων Δαιμονίων

Τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο παρατηρείται μια ενστασιολαγνία, αλλά κυρίως μια ακατάσχετη ενστασιολογία. Όλα ξεκινούν από την ένσταση του Ολυμπιακού κατά της Καλαμαριάς τη χρονιά 2007-2008 και την απορρέουσα εξ αυτής κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η επίσημη θέση του Ολυμπιακού τότε είχε περιληπτικά ως εξής: "το ποδόσφαιρο παίζεται στα γήπεδα, αλλά με κανόνες και όταν οι κανόνες παραβιάζονται πρέπει να επεμβαίνουν τα όργανα και να εφαρμόζονται τα νόμιμα". Η δε ανεπίσημη θέση του συλλόγου ήταν ακόμα απλούστερη: "όλες οι ομάδες στη θέση μας αυτό θα έκαναν."


Η ημιεπίσημη (διότι επίσημη δεν υπήρξε ποτέ) θέση των αντιπάλων του Ολυμπιακού πέρασε από πολλές φάσεις. Στην αρχή αναπτύχθηκε η θεωρία πως ο Ολυμπιακός είχε νομικώς άδικο, αλλά οι διασυνδέσεις του με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και το διεφθαρμένο σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου τον δικαίωσε στα ελληνικά δικαστήρια. Γι αυτό η αμέσως θιγόμενη Καλαμαριά, η εμμέσως θιγόμενη ΑΕΚ και ο απολύτως άσχετος με την υπόθεση ΠΑΟ απευθύνθηκαν στα διεθνή δικαστήρια, όπου και εκείνα δικαίωσαν τον Ολυμπιακό.

Όταν λοιπόν κατέρρευσε αυτή η γραμμή, ο συνεταιρισμός των υπόλοιπων ελληνικών συλλόγων εκτός του Ολυμπιακού (εξ αφορμής αυτής της υπόθεσης άλλωστε επανεπιβεβαιώθηκε το διαρκές σχήμα του ελληνικού αθλητισμού που θέλει το Ολυμπιακό από τη μία και όλους τους υπολοίπους από την άλλη) πέρασε στην ηθική κρίση της στάσης του Ολυμπιακού και απαξίωσε την ενέργειά του να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά του για την αναίρεση της παρανομίας την οποία είχε υποστεί. Η λέξη ένσταση απέκτησε παρόμοιο ηθικό φορτίο με εκείνο της μαστροπείας ή της ληστείας μετά φόνου και φυσικά όλες οι ομάδες, ιδιαιτέρως δε η εμμέσως θιγόμενη ΑΕΚ (περισσότερο μάλιστα και από την αμέσως θιγόμενη Καλαμαριά) προέβαλε την ηθική αξία της "μη ένστασης" και το ανήθικον του κερδισμένου στα χαρτιά αγώνα. Η ίδια ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.

Βεβαίως αυτή η γραμμή παραβλέπει το γεγονός πως η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως είναι η μόνη ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει Κύπελλο και Πρωτάθλημα στα χαρτιά, άνευ αγώνος. Λίγο παλαιότερα βεβαίως, τόσο όσο σίγουρα δεν φτάνει η μνήμη του νεαρού χουλιγκάνου της σήμερον.



Από εκεί και ύστερα η ενστασιολογία συνεχίστηκε και - στο παράλογο ελληνικό ποδόσφαιρο - έβρισκε συχνά ευκαιρία να επιστρέψει. Πέρυσι ο Ολυμπιακός αν και αποκλείστηκε από τον Πανσερραϊκό στο Κύπελλο δεν έκανε ένσταση, όπως θα είχε δικαίωμα για κακή συμμετοχή ποδοσφαιριστή του Πανσερραϊκού και έσπευσε να δικαιολογήσει την διαφορετική αυτή τη φορά στάση του ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο για στιγμιαίο ανθρώπινο λάθος του προπονητή των Σερρών που μόλις έγινε αντιληπτό διορθώθηκε και δεν επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα. Δεν το έλεγε καθαρά, αλλά στην ουσία προσπαθούσε να αντιδιαστείλει την μία περίπτωση των Σερρών με την άλλη του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Στην πράξη όλοι καταλαβαίναμε πως ένα Κύπελλο Ελλάδος χωρίς μεγάλα οικονομικά οφέλη είναι εύκολο πεδίο για μεγαλοψυχίες.



Σήμερα η ΑΕΚ βρήκε την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα την τότε θέση της περί "ηθικής", μόνο που όλοι αντιλαμβανόμαστε πως αφ' ενός δεν είχε κανένα νομικό έρεισμα για να διεκδικήσει την υπόθεση, άλλωστε αν ήταν ηθικό θέμα δεν θα είχε ανακοινώσει μόλις αυτό προέκυψε πως το σκέφτεται και θα πράξει αναλόγως. Θα είχε εκ θέσεως απορρίψει την δυνατότητα της ένστασης. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για το πρώτο παιχνίδι ενός πρωταθλήματος που μόλις άρχισε με πραγματικά μικρή σημασία. Παραμένει το γεγονός πως στην θέση του Ολυμπιακού τότε δεν έχει βρεθεί ακόμα καμιά ελληνική ομάδα. Αν βρεθεί θα δούμε τι θα κάνει...

Για τον Αντώνη

Από το ιστολόγιο "Ανεξιχνίαστος Ιππότης" για τις κριτικές στον Αντώνη Νικοπολίδη:









Σκοτώνουν τ' Άλογα Όταν Γεράσουν;

Συχνά τελευταία ο Αντώνης Νικοπολίδης γίνεται αντικείμενο κριτικών. Άλλοι θεωρούν πως κακώς συνεχίζει το ποδόσφαιρο στην ηλικία του, άλλοι ψάχνουν και βρίσκουν δικά του λάθη σε όλα τα γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός και πολλοί πάντως με διαφόρους τρόπους, αλλά και με τη συστολή που αρμόζει όταν μιλάς για το ιερό τέρας των Ελλήνων τερματοφυλάκων, εκφράζουν την άποψη πως αν συνεχίσει να αγωνίζεται θα χαλάσει την υστεροφημία του ως τερματοφύλακας.


Όμως είναι γεγονός πως δεν υπάρχει τερματοφύλακας αλάνθαστος, όπως επίσης είναι αλήθεια ότι ο Νικοπολίδης ωρίμασε ποδοσφαιρικά και διέπρεψε στην θέση του σε ηλικία πολύ μεγαλύτερη των τριάντα. Τα πρωταθλήματα 2005-2006, 2006-2007 και 2007-2008 του Ολυμπιακού είναι κυρίως δικό του έργο, ενώ έζησε την απόλυτη καταξίωση στον τελικό του Κυπέλλου του 2008, δηλαδή σε ηλικία 37 ετών και έπαιξε τον καλύτερο αγώνα της καριέρας του μόλις πριν από 10 μήνες στο Άρσεναλ-Ολυμπιακός του περασμένου Τσάμπιονς Λιγκ.
Να δούμε λοιπόν αν οι κριτικές που γίνονται τελευταία έχουν βάση ή αν οφείλονται στην άγνοια, τους κοινούς τόπους και τις εμμονές των δημοσιογράφων (ενδεχομένως και του κοινού).

Οι σημαντικότερες φάσεις του αγώνα Ηρακλής - Ολυμπιακός 2-1, είναι χαρακτηριστικές και είναι εδώ. Οι περισσότεροι εστιάζουν την κριτική τους στο πέναλτι που κάνει ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Όμως η αντίδρασή του εκεί είναι κατά βάση σωστή. Ο Νικοπολίδης βγαίνει πάνω στον αντίπαλο και στην μπάλα -αφού πρώτα με μια πάσα στην πλάτη της άμυνας έχει εκτεθεί όλη η αμυντική διάταξη του Ολυμπιακού. Βγαίνει όπως θα έπρεπε να κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις (πάσες στην πλάτη της άμυνας) και εξωθεί τον αντίπαλο στα πλάγια, επίσης όπως θα έπρεπε να κάνει. Η ένσταση είναι μία. Αν θα πρέπει να πέσει προς τη μπάλα για να την μαζέψει -με κίνδυνο όμως αν δεν προλάβει να κάνει πέναλτι- ή αν θα πρέπει να προσπαθήσει μένοντας όρθιος να βγάλει ακόμα πιο έξω τον αντίπαλο (με κίνδυνο όμως να δεχθεί σουτ προς την εστία του). Είναι μια πολύ δύσκολη φάση που γίνεται ακόμη δυσκολότερη από το γεγονός πως ο Σολτάνι είναι ένας σχετικά άγνωστος ποδοσφαιριστής στο ελληνικό πρωτάθλημα, άρα δεν είναι πολύ σαφή στον τερματοφύλακα που τον αντιμετωπίζει τα χαρακτηριστικά του. Αν ξέρεις φερ' ειπείν πως έχεις μπροστά σου έναν πολύ καλό τεχνικά ποδοσφαιριστή ή έναν πολύ γρήγορο, θα προσπαθήσεις μάλλον να τον καθυστερήσεις και να τον βγάλεις στα άκρα μακρυά από την εστία σου, παρά να του κλέψεις τη μπάλα. Κανονικά σε μια καλά προπονημένη ομάδα ο τερματοφύλακας πρέπει να έχει ενημερωθεί από τον προπονητή τερματοφυλάκων της ομάδας του για τα χαρακτηριστικά των αντιπάλων ποδοσφαιριστών και πρέπει να του έχει γίνει ανάλυση των ικανοτήτων και των αδυναμιών τους. Δεν ξέρουμε αν κάτι τέτοιο έγινε στον Νικοπολίδη, πάντως επέλεξε να πάει προς την μπάλα με μια σωστή τεχνικά έξοδο που όμως οδήγησε στο πέναλτι γιατί ο πολύ τεχνικός και γρήγορος Σολτάνι πρόλαβε να "τσιμπήσει" την μπάλα. Στο υπόλοιπο παιχνίδι όλες οι αντιδράσεις του Αντώνη Νικοπολίδη είναι εξαιρετικές συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης στο δεύτερο γκολ που δέχεται όπου κάνει τα πάντα σωστά προκειμένου να καθυστερήσει τους αντιπάλους. Στην φάση είναι και πάλι ο Σολτάνι και η αντίδραση αυτή τη φορά του Νικοπολίδη είναι διαφορετική, δείγμα ότι έμαθε από την προηγούμενη φάση του πέναλτι και προσάρμοσε την τακτική του, προσόν που ελάχιστοι τερματοφύλακες διαθέτουν. Δυστυχώς η πολύ αργή επιστροφή των αμυνόμενων δεν βοήθησε στην αποτροπή του γκολ παρά την καλή προσπάθεια του Νικοπολίδη.
Υπήρξε επίσης μια άριστη απόκρουση σε φάουλ από τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και μια ακόμα σωτήρια επέμβαση σε τετ α τετ.


Συμπερασματικά, σε έναν αγώνα όπου έκανε πολύ καλή εμφάνιση συνολικά, ο Αντώνης Νικοπολίδης μπορεί να ελεγχθεί μόνο για την φάση του πέναλτι που και αυτή οφείλεται περισσότερο σε ικανότητα του αντιπάλου παρά σε δική του έλλειψη. Τι να κάνουμε; Όπως έλεγε και ο Φουκώ: "αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο ενδιαφέρον είναι η παρουσία του αντιπάλου"...

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Ο Μάρκο Πάντελιτς στον Ολυμπιακό.

Ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού είναι πια ο σέρβος επιθετικός Μάρκο Πάντελιτς, που οι πεσισσότεροι θαυμάζουμε από το προπέρσινο παιχνίδι με τη Χέρτα, το επιβλητικό 4-0 του Καραϊσκάκη, καθώς ήταν μακράν ο πιο ανησυχητικός μας αντίπαλος τότε.
Με σπουδαία καριέρα στην Μπουντεσλίγκα, αλλά και στο ολλανδικό πρωτάθλημα με τον Άγιαξ και στο σερβικό με τον Ερυθρό Αστέρα, έρχεται στην Ελλάδα μετά από πολυετή εμπειρία σε πολλά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και διοργανώσεις όντας εν ενεργεία βασικό στέλεχος της Εθνικής Σερβίας,με την οποία αγωνίστηκε στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η σχέση του με το γκολ υπήρξε ανέκαθεν συνεπέστατη.Μιλούν γι αυτό οι αριθμοί που τον τοποθετούν στους πιο αξιόπιστους σκόρερ των ευρωπαϊκών γηπέδων. Με την απόκτηση του ο Ολυμπιακός ενισχύεται ακριβώς εκεί που πολλές φορές είχαμε τονίσει ότι πονούσε, στον άξονα.
Όσο για κάποιες ενστάσεις ως προς τον χαρακτήρα του θα επαναλάβουμε την πάγια θέση της σελίδας μας σε τέτοιες (καφενειακές) συζητήσεις: δεν τον θέλουμε για γαμπρό, ούτε ήρθε να ζητήσει το χέρι της αδελφής μας, γι αυτό δεν μας αφορά ο χαρακτήρας του. Είναι δουλειά του τεχνικού επιτελείου της ομάδας να λαμβάνει πάντα το μέγιστο δυνατό από τους ποδοσφαιριστές της.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Γενική σύρραξη στο μπάσκετ.

Συμπλοκές μεταξύ των παικτών που οδήγησαν μάλιστα σε ελαφρούς τραυματισμούς και διακοπή του αγώνα. Αυτά σε φιλικό παιχνίδι της εθνικής μπάσκετ με την Σερβία του Ντούσαν Ίβκοβιτς τον οποίο οι διαιτητές είχαν ήδη φροντίσει να αποβάλλουν (στο φιλικό!) έτσι για να πάρει μια ιδέα για το τι πρόκειται να του συμβεί και στον πάγκο του Ολυμπιακού, στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Οι Φώτσης και Τσαρτσαρής πρωταγωνίστησαν στην ξεφτίλα, ενώ ακολούθησαν ρατσιστικές, φασιστοειδείς και αντισυναδελφικές δηλώσεις εναντίον αθλητών του Ολυμπιακού (με στόχο κυρίως τον Τεόντοσιτς).
Η σελίδα μας έχει τονίσει συχνά ότι όσο υπεύθυνη είναι η ομοσπονδία και τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της ελληνικής καλαθοσφαίρισης για την ασυλία και την προκλητική εύνοια που απολαμβάνουν οι ομάδα, οι αθλητές και οι παράγοντες του ΠΑΟ, άλλο τόσο είναι υπεύθυνη και η διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός που ανέχεται αυτή την κατάσταση. Έτσι σήμερα η ασυδοσία τους έφτασε και μέχρι την εθνικη ομάδα που προφανώς θεωρούν πράσινο τσιφλίκι.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Βρείτε τώρα λύση με τον Θοδωρή!

Επιτέλους ας βρεθεί άμεσα μια λύση για να συνεχίσει και να κλείσει την καριέρα του στον Θρύλο ο επί δεκαπέντε χρόνια καλύτερος έλληνας πολίστας και σημαία του συλλόγου.
Ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου υπήρξε σταθερά άξιος του φρονήματος του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς και βγήκε μπροστά για να στηρίξει την ομάδα πολλές φορές, μέσα κι έξω από το νερό. Είναι απαίτηση όλων των Γαύρων να βρεθεί μια αξιοπρεπής για όλους λύση. Ας ενδιαφερθούμε λοιπόν για το ζήτημα με κάθε τρόπο και μέσα από τα blogs.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Σαν παλιό καλοκαίρι...

Το φετινό καλοκαίρι μοιάζει πολύ σαν τα παλαιότερα που ο Ολυμπιακός έδινε φιλικούς αγώνες και περίμενε την ώρα που θα ξεκινούσαν οι υποχρεώσεις του σε πρωτάθλημα, κύπελλο και στην ευρωπαϊκή διοργάνωση που θα συμμετείχε. Με αυτή την έννοια ο φετινός αύγουστος είναι ξένοιαστος και χαλαρός όπως πολλοί αρκετά χρόνια πριν.
Κι όμως, παντού στους καλοκαιρινούς προορισμούς της Ελλάδας ακούς τις παρέες να κουβεντιάζουν για τον Θρύλο, κυριώτερα δε για τις μεταγραφές που έκανε ή πρόκειται να κάνει.
Φαίνονται έτσι ξεκάθαρα δύο πράγματα. Το πρώτο ότι όπως δεν είναι τα ράσα που κάνουν τον παπά, αλλά το αντίθετο, έτσι δεν είναι και οι διοργανώσεις που καταξιώνουν ομάδες, αλλά είναι οι μεγάλες ομάδες που δίνουν κύρος στις διοργανώσεις. Να βάλουμε ένα στοίχημα; Πόσοι έλληνες θα βλέπουν φέτος τους ευρωπαϊκούς αγώνες και πόσοι τους αγώνες του Ολυμπιακού στο Κύπελλο Ελλάδος; Κάτι μου λέει πως οι δεύτεροι θα έχουν μεγαλύτερη θεαματικότητα κι αυτό βεβαίως διότι εκεί θα συμμετέχει η μεγάλυτερη ελληνική ομάδα.

Το δεύτερο ζήτημα του φετινου καλοκαιριού είναι πως συνιστά την μεγαλύτερη ευκαιρία που παρουσιάστηκε στον ποοσφαιρικό Ολυμπιακό τα τελευταία 5 τουλάχιστον χρόνια για να δημιουργήσει μια κορυφαία ομάδα με προοπτική πολλών ετών. Υλικο υπάρχει και συνεχώς εμπλουτίζεται (επιτέλους όμως ας βρεθούν και κάποιες πολύ καλές μονάδες για τον άξονα) ταλέντα κι μάλιστα ελληνικά από τα τμήματα υποδομών του συλλόγου για πρώτη φορά εδώ και 40 χρόνια έχουμε εν αφθονία, χρόνο (αυτό το πιο πολύτιμο είδος σε ανεπάρκεια του σύγχρονου ποδοσφαίρου) αγοράσαμε και με το παραπάνω. Ας τα εκμεταλλευτούμε όλα αυτά...

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Η αλήθεια...

...είναι πως αυτός ο Ολυμπιακός συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε μόλις δυο μήνες πριν, από την αθλιότητα των play off. Η αλήθεια επίσης είναι ότι χθες στο Ισραήλ αποκλείστηκε από μια ομάδα που με δυσκολία θα έσωζε την κατηγορία αν βρισκόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η αλήθεια, τέλος, είνα πως μέσα στο γήπεδο ο υπάρχων Ολυμπιακός δεν μπορεί να τρομάξει πια κανέναν. Να πούμε και άλλες αλήθειες;
Ότι ο Λίνεν επέμεινε να αγωνίζεται με δύο μόνο κεντρικά χαφ, ενώ βρίσκεται στη μέση της προετοιμασίας, ενώ οι αντίπαλοι έκαναν το 80% των επιεθέσεων τους από τον άξονα, ενώ είχε γίνει προφανέστερο του προφανούς πως οι ισραηλινοί είχαν τον πραγματικό έλεγχο στο κέντρο και στη φάση της κατοχής της μπάλας και όταν την είχαμε εμείς και -ακόμη τραγικότερο αυτό - όταν τη διεκδικούσαμε. Ότι ο (δεν θα γίνεις Galletti και Γιαννακόπουλος ποτέ) Ρόμενταλ έπαιξε περί τα 70' στα αριστερά, ενώ μόλις στον πρώτο αγώνα είχε γίνει σαφές πως το πιο αποδοτικό σχήμα στα άκρα ήταν αυτό με Ζαϊρί αριστερά και Ρόμενταλ δεξιά.
Ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές στην ομάδα που δεν είναι πια σε θέση να αγωνιστούν σε τέτοιο (ενδεχομένως και σε πολύ πιο χαμηλό) επίπεδο. Ότι ο Ντιόγκο ούτε την τεχνική του περιφερειακού κυνηγού διαθέτει, ούτε την εκρηκτικότητα, την αντίληψη και τα τελειώματα του σέντερ φορ περιοχής. Χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει πως έχει κάποια από τα παραπάνω σε αφθονία ο Μήτρογλου. Το αποτέλεσμα; Παίζουμε με επιθετικούς που δεν μπορούν να κάνουν το βασικό τους καθήκον, το οποιο, πέρα από το γκολ είναι η παραγωγή ανησυχίας στην αντίπαλη άμυνα, ειδικώς μάλιστα στο κέντρο της. Αλοίμονο, είναι φόρες που η κίνησή τους προς τη μπάλα δεν γίνεται καν με τον σωστό χρονισμό (το τάιμινγκ που λέει κι ο λαός μας). Εξαίρεση ο Ντάρμπισιρ κι αυτός περισσότερο λόγω ποδοσφαιρικής παιδείας παρά ικανοτήτων. Κρίμα που δεν έχει συνέχεια στην απόδοσή του.
Ότι με δύο "8άρια" στα χαφ, δηλαδή τους Ντουντού-Μαρέσκα, δεν γίνεται δουλειά. Ότι λείπει ένα σαφώς ανασταλτικό αμυντικό χαφ. Ένας Καρεμπέ, έστω ένας Ζε Ελίας, ένας Πουρσανίδης. Ύπαρχουν χρήματα για έναν τέτοιο σπουδαίο ποδοσφαιριστή, στη θέση ακριβώς που εδώ και δύο χρόνια (από τον τελευταίο σημαντικό τραυματισμό του Άκη Στολτίδη) υποφέρει η ομάδα ή πήγαν όλα στην εντυπωσιακή μεταγραφη Ριέρα;
Ότι ο αφελληνισμός της ομάδας έχει άμεσες και τραγικές συχνά συνέπειες στην ενέργεια και στην ένταση που βγάζει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Το τελευταίο χρόνο ο Ολυμπιακός δεν έχει πάρει ούτε ένα ματς στην υπερπροσπάθεια, στο "ενενήντα", στις καθυστερήσεις. Οι σπουδαιότερες ενδεκάδες στην ιστορία του συλλόγου στηρίχθηκαν σε μια φουρνιά εξαίρετων ελλήνων παικτών. Γεωργάτος, Αλεξανδρής, Γιαννακόπουλος, Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Τζόρτζεβιτς (εν πολλοίς έλληνας κι αυτός) Καραπιάλης, Καραταΐδης, Στολτίδης, Πουρσανίδης και τόσοι άλλοι, έφεραν εν μέσω νόμου Μποσμάν και πλήρους ελευθερίας στην αγορά ξένων, μια ατελείωτη σειρά από πρωταθλήματα και πήγαν τον Ολυμπιακό στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Τυχαίο; Δε νομίζω...

Όλα αυτά είναι η αλήθεια. Και άλλα ακόμα που ήδη έχουν ακουστεί ή θα ειπωθούν σύντομα. Άλλωστε στον Ολυμπιακό μιλάν όλοι και πολύ. Όμως τώρα φαίνεται πως είναι η πιο απαιτητική στιγμή, όχι για να πουν, αλλά για να κάνουν. Από αυτή τη δράση θα κριθεί κι η νέα διοίκηση.