Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Ποιο απ' όλα (και είναι πολλά, 37 συνολικά) θυμάσαι;

Αρχίζει σήμερα ένα αφιέρωμα που είχαμε υποσχεθεί εδώ και καιρό. Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κατέκτησε και μαθηματικά το 37ο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα (θυμίζω πως η "άλλη" ελληνική ομάδα, δηλαδή όλοι οι άλλοι μαζί, έχουν μόλις 36).

Φίλοι του Θρύλου από τη γειτονιά μας θα αφηγηθούν ποιο από τα 37 αυτά πρωταθλήματα έχει μείνει χαραγμένο περισσότερο στη μνήμη τους και γιατί. Ξεκινώ από την προσωπική μου επιλογή:

Ήταν Μάιος του 2003, για την ακρίβεια Κυριακή 11 Μαΐου. Στο γήπεδο του Απόλλωνα στη Ριζούπολη (που χρησιμοποιούσε τότε για έδρα ο Ολυμπιακός) και για την προτελευταία αγωνιστική εκείνου του πρωταθλήματος ήταν προγραμματισμένο το ντέρμπι Ολυμπιακός-Π.Α.Ο.
Ουσιαστικά εκείνος ο αγώνας έμοιαζε με τελικό καθώς ο νικητής θα κατακτούσε σχεδόν βέβαια το πρωτάθλημα. Στον Παναθηναϊκό αρκούσε μια ισοπαλία καθώς ήταν τρεις βαθμούς μπροστά στην βαθμολογία, ενώ σε περίπτωση ήττας του με 1 γκολ διαφορά, θα γινόταν αγώνας μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή.
Ο Ολυμπιακός για να κατακτήσει το πρωτάθλημα χρειαζόταν νίκη από δύο γκολ διαφορά και πάνω. Είναι προφανές λοιπόν ότι ο Π.Α.Ο. έπαιζε για δυόμιση αποτελέσματα, ενώ ο Ολυμπιακός για μισό. Αλλά αυτό ακριβώς δεν είναι και το μεγαλείο του Θρύλου; Ακριβώς η δυναμική του που τον κάνει νικητή ακόμα και όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, ακόμα και κόντρα στις πιθανότητες.
Όλοι θυμάμαστε πως το παιχνίδι εκείνο έληξε με το εμφατικό 3-0 υπέρ του Ολυμπιακού, που θα μπορούσε εύκολα να είναι και 5 ή 6 ή 7-0 με βάση την απόδοση των δύο ομάδων. Πρώτο γκολ από τον μάγο Ζιοβάνι και ύστερα άλλα δύο από τον Στέλλιο Γιαννακόπουλο.

Δυστυχώς μια επαγγελματική υποχρέωση που είχα εδώ και μήνες κανονίσει, δεν μου επέτρεψε να δω τον αγώνα. Διερμηνέας σε ένα επαγγελματικό συνέδριο αρχιτεκτονικής, δούλευα στην καμπίνα διερμηνείας και μετέφραζα ζωντανά την ομιλία ενός Ιταλού αρχιτέκτονα προς τους συνέδρους, που είχαν τη φωνή μου στ' ακουστικά τους.

Γνωρίζοντας το δράμα που ζω, οι φίλοι από τη γειτονιά μού έστελναν διαρκώς με μηνύματα στα κινητό μου τα νέα από την εξέλιξη του αγώνα. Εγώ τα κρυφοκοιτούσα, χαιρόμουν, αλλά συγκρατούσα τον ενθουσιασμό μου και συνέχιζα να μεταφράζω τον ομιλητή.
Θυμάμαι δύο απ' αυτά που έφτασαν από τον σύγγαυρο Αγιοπαυλίτη Γιώργο Πέππα, το ένα στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου έλεγε: "Καλά...τους έχουμε πατήσει!" και με έκανε να σφίξω απλώς τη γροθιά μου. Το δεύτερο μεγαλειώδες μέσα στη λακωνικότητα του: "Τελικό 3-0, άντε γεια!!!" με έκανε να χάσω κάθε επαγγελματική συστολή και αντί να μεταφράσω -ως όφειλα- τον επί του βήματος ρήτορα, να πω, σχεδόν να φωνάξω δυνατά στο μικρόφωνο: "Για όποιον σύνεδρο ενδιαφέρεται, Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός τελικό 3-0".

Το τι επακολούθησε πράγματι δεν περιγράφεται. Όλη η αίθουσα του συνεδρίου σηκώθηκε όρθια και πανηγύριζε, ενώ ο Ιταλός στο βήμα κοιτούσε έκπληκτος τις αντιδράσεις που οπωσδήποτε δεν είχε προκαλέσει η ομιλία του. Του έδωσα με νοήματα μέσα απ' την καμπίνα να καταλάβει ότι έπρεπε να περιμένει λίγο μέχρι να συνεχίσει και αργότερα, όταν πια είχε τελειώσει του εξήγησα τι είχε συμβεί. Ευτυχώς και εκείνος και οι διοργανωτές του συνεδρίου ήταν άνθρωποι με χιούμορ και κατανόηση...


Εκείνο το πρωτάθλημα δημιούργησε ένα μοναδικό ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν το έβδομο σερί και με αυτό ο Ολυμπιακός έσπαγε το δικό του προηγούμενο ρεκόρ, εκείνο της σπουδαίας ομάδας της δεκαετίας του '50 που είχε έξι σερί κατακτήσεις...
Παράλληλα ο Π.Α.Ο. δημιουργούσε το δικό του αρνητικό ρεκόρ, καθώς για έβδομη συνεχή χρονιά έμενε χωρίς την κατάκτηση κανενός τίτλου (ούτε έστω κάποιου Κυπέλλου).


Υ.Γ.) Είχε γίνει προσπάθεια ο αλησμόνητος αυτός αγώνας της Ριζούπολης να απαξιωθεί στη συνείδηση των φιλάθλων, ως ένα παιχνίδι το στο οποίο οι οπαδοί του Ολυμπιακού άσκησαν φυσική και ψυχολογική βία στους ποδοσφαιριστές και γενικώς στην αποστολή του Παναθηναϊκού.
Εγώ θα παρατηρήσω δύο μόνο πράγματα:
α)Ο Παναθηναϊκός σε εκείνον τον αγώνα είχε και δικούς του φιλάθλους μέσα στο γήπεδο (πράγμα που ένα χρόνο μετά, στην κλοπή του Δούρου στη Λεωφόρο, δεν συνέβη με τους οπαδούς του Ολυμπιακού).
και
β)Το παιχνίδι έγινε Κυριακή. Δευτέρα και Τρίτη όλοι οι παναθηναϊκοί και ο φιλικά προσκείμενος σε αυτούς τύπος κατηγορούσαν ως ανεπαρκείς τους ποδοσφαιριστές, την τεχνική ηγεσία και την διοίκηση της ομάδας. Ο ίδιος ο τότε πρόεδρος του σωματείου του Π.Α.Ο. θα προσάψει τον χαρακτηρισμό "κότες" στους παίκτες του, άπαντες θα μιλούν για αγωνιστική ντροπή της ομάδας και αγωνιστικό θρίαμβο του Ολυμπιακού, ενώ και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού θα επιτεθούν στους παίκτες στο προπονητικό κέντρο της Παιανίας.
Ο δε αρχηγός του ΠΑΟ, Γιάννης Γκούμας, θα δηλώσει στη συνέντευξη τύπου, μετά το ματς: "Ειμαστε άξιοι της μοίρας μας".
Τις δικαιολογίες περί ψυχικής βίας θα τις ανακαλύψει ο "πράσινος" τύπος από Τετάρτη για να συμμαζέψει τ' ασυμμάζευτα, πού 'λεγε κι η γιαγιά μου...

Εδώ το βίντεο του αγώνα:
http://www.youtube.com/watch?v=pHTAZINNqFo

.....................................

Και στο Βόλεϊ...


Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Θ' αδειάσουν τα καφενεία της γειτονιάς.


Τελευταία αγωνιστική σήμερα του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκας (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει μια ελληνική διοργάνωση να έχει ξενικό τίτλο, ίσως γιατί αυτό την κάνει περισσότερο πομπώδη, σίγουρα περισσότερο από τα άθλια γήπεδα της Ελλάδας...).
Από βδομάδα θα αρχίσουν τα πλέι οφ και όπως συμβαίνει πάντα ο Ολυμπιακός θα λείπει από αυτά, καθώς είναι για άλλη μια χρονιά πρωταθλητής....
Περισσότερο απ' όλους θα λείψει ο Ολυμπιακός στους καφετζήδες της γειτονιάς. Κι αυτό γιατί τα καφενεία τους γεμίζουν πάντα όταν δείχνει η τηλεόραση παιχνίδια του. Κατά έναν παράδοξο τρόπο όλοι τον Θρύλο θέλουν να παρακολουθήσουν, ακόμα κι αν δεν είναι οπαδοί του. Είναι ικανοί να μην δουν τις ομάδες τους (αν οι ώρες συμπίπτουν) και να προτιμήσουν τους ερυθρόλευκους. Πρέπει να ασκεί μια μεταφυσική έλξη ο Ολυμπιακός σε φίλους και εχθρούς, δεν εξηγείται αλλιώς...

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Άλλος ένας μεγάλος "έφυγε"...

Άλλη μια απώλεια για την οικογένεια του Ολυμπιακού μας. Το Μεγάλο Σάββατο, σε ηλικία 81 ετών "έφυγε" ο "πύργος" της θρυλικής ομάδας της δεκαετίας του '50. Ο μεγάλος Μπάμπης Κοτρίδης. Μόλις μια μέρα νωρίτερα,είχε τιμηθεί στην παραδοσιακή συνάντηση ανάμεσα στους παλαίμαχους Προοδευτικής και Ολυμπιακού της Μεγάλης Παρασκευής

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 15:00 από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου Καλλιθέας.

Στο καλό γίναντα!!!

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Κυπελλούχοι στο πόλο,


κυπελλούχοι στο βόλεϊ, πρώτοι στην κανονική διάρκεια της σεζόν στο μπάσκετ και ήδη πρωταθλητές στο ποδόσφαιρο!


Στον Θρύλο έχουμε μονίμως άνοιξη...