Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Θρύλος!!!


Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός προκρίνεται αποκλείοντας μεγάλους αντιπάλους. Πρόπερσι ήταν η Βέρντερ και η Λάτσιο, πέρυσι (στο UEFA) η Μπενφίκα και η Χέρτα, αμφότερες πρωτοπόροι στα εθνικά τους πρωταθλήματα, φέτος η Σταντάρ Λιέγης και η Αλκμάαρ.

Συγχαρητήρια σε όλους, αλλά ειδικά σε ποδοσφαιριστές που δεν έχαιραν υψηλής δημοφιλίας, όμως βοήθησαν καθοριστικά στην προσπάθεια της ομάδας.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Ο πρώτος κι ο δεύτερος (παντού).


Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί είναι νικητής. Γιατί πάντα ήταν νικητής, από την πρώτη μέρα που δημιουργήθηκε. Νικητής και κυριαρχικός. Ο ΠΑΟ από την άλλη είναι ύπουλος και βυσσοδόμος, παρασκηνιακός και ευνοούμενος της εκάστοτε εξουσίας, διπλωμάτης στην καλύτερη, γλοιώδης αυλοκόλακας στην χειρότερη και πάντα ικανός μηχανορράφος που αναρριχάται στην κορυφή έρπειν. Σαν γνήσιος εκπρόσωπος κάθε κατεστημένου απεχθάνεται την οργή και την ένταση, διότι η οργή, η ένταση, το πάθος είναι το καταφύγιο του αδικημένου, εκείνου που βρίσκεται στην απ' έξω και όχι εκείνου που "έχει και κατέχει". Αυτά ήταν, είναι και θα είναι πάντα τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των δύο "αιωνίων".

Ο ΠΑΟ δεν αντιμετώπισε το παιχνίδι επιστρατεύοντας τα πάγια προσόντα του, αλλά προσπάθησε να το πάει στην ένταση και στο νταηλίκι. Λοιπόν (όπως λέει κι ο Γιώργος Μίρτσος) στην Ελλάδα υπάρχουν δύο ομάδες που για να τις κερδίσεις πρέπει να τις πας "λάου-λάου" και στα μουλωχτά, με χαμηλό προφίλ, "σεμνά και ταπεινά". Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ. Αν πας με πολεμικό στυλ, υπεροψία και τσαμπουκά, τότε είσαι οπωσδήποτε χαμένος...

Αυτό έγινε και χθες και γι αυτό ο Παναθηναϊκός έχασε στο Καραϊσκάκη από τις φανέλες του Ολυμπιακού, κυριολεκτικά από τις φανέλες. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε και στο μπάσκετ,όπου τα παιδιά του Ολυμπιακού με εξαιρετική εμφάνιση και τις πιο χαρακτηριστικά ερυθρόλευκες ριγωτές φανέλες κατέληξαν σε μια επιβλητική στην διαύγειά της νίκη επί του αιωνίου δεύτερου...


Υ.Γ.1: Δεν είναι κακό να είσαι δεύτερος, είναι τιμητικότατη η θέση και βεβαίως ο ΠΑΟ είναι μεγάλος σύλλογος και πολύ δυνατός αντίπαλος. Όμως μέρες σαν τη χθεσινή δείχνουν τη διαφορά στο μέταλλο των δύο σωματείων.

Υ.Γ.2: Χθες στο γήπεδο Καραϊσκάκη οι οπαδοί του Ολυμπιακού επιδείκνυαν (ως "λάβυρα" υποθέτω) δύο πανώ από κάποιον σύνδεσμο φίλων του ΠΑΟ, που φαίνεται να είναι στην περιοχή μας. Δεν ξέρουμε που ακριβώς βρίσκεται και πως βρέθηκαν τα πανώ στα χέρια των φίλων του Ολυμπιακού (ελπίζουμε όχι με μία από τις - τόσο συχνές τελευταία - πολεμικές σχεδόν συγκρούσεις ανάμεσα στους αντιπάλους οπαδούς). Πάντως αυτό που είναι βέβαιο είναι πως χθες σε κάθε γκολ και κάθε καλάθι του Θρύλου όλη η γειτονιά σηκωνόταν στο πόδι από τους πανηγυρισμούς....

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Αλκμάαρ-Ολυμπιακός 0-0


Η ομάδα έπαιξε έξυπνα στην Ολλανδία και κατάφερε να πάρει ό,τι ζητούσε. Είναι ξεκάθαρο πως αν και πιο ακριβή η Αλκμάαρ δεν είναι μεγάλη ομάδα. Χθες είχαμε την αίσθηση πως μόνο με κάποιο σημαντικό δικό του λάθος μπορούσε να δεχτεί γκολ ο Ολυμπιακός. Από την άλλη θα μπορούσε να ζητήσει ίσως και κάτι περισσότερο στο παιχνίδι. Μια-δυο ευκαιρίες έγιναν, αλλά δεν ήταν αρκετές για να κερδίσουμε. Όπως και να έχει όταν παίζεις με μείον 7 βασικούς σου ποδοσφαιριστές τα πράγματα δεν είναι εύκολα, άλλα κάποια στιγμή πρέπει να βρεθεί και τι φταίει για όλους αυτούς τους τραυματισμούς. Χρειάζεται να τοποθετηθεί και η διοίκηση πάνω στο ζήτημα. Ήταν θέμα κακής προετοιμασίας; Ήταν ζήτημα ισχυρών φορτίων που επέβαλε η προπόνηση του Ζίκο τις πρώτες βδομάδες του στην ομάδα; Είναι απλώς θέμα τύχης; Όπως και να έχει πρέπει να υπάρξει σαφής απάντηση στο ζήτημα που κατά τη γνώμη μας αποτελεί την πρώτη αιτία για το ανησυχητικό ξεκίνημα της σεζόν.


Να μια εκτίμηση για την απόδοση των παικτών στο χθεσινό παιχνίδι.


Νικοπολίδης:

Όπως σχεδόν πάντα εξαιρετικός. Με μία πολύ σημαντική επέμβαση και μία άλλη ακόμα δυσκολότερη σε απ' ευθείας φάουλ από τα πλάγια, για το οποίο όμως ο διαιτητής δεν είχε δώσει ακόμη την άδεια να εκτελεστεί.


Γκαλίτσιος:

Δεν ήταν κακός, πέρα από τα αμυντικά του καθήκοντα προσπάθησε να ανεβαίνει κάποιες φορές την πλευρά του. Βεβαίως αυτού του επιπέδου η απόδοση δεν θα ήταν αρκετή να του δώσει θέση βασικού στον Ολυμπιακό 7 ή 8 χρόνων πριν. Μπορεί να βελτιωθεί.


Ραούλ Μπράβο:

Ξεκίνησε πολύ άσχημα, παρουσιάζοντας τις γνωστές του αδυναμίες που φέτος κάνουν συχνά την πλευρά του ευάλωτη. Στο δεύτερο ημίχρονο αντίθετα ήταν από τους καλύτερους του γηπέδου αν και πάλι ένα-δυο λάθη του θα μπορούσαν να στοιχίσουν. Πάντως και αμυντικά και επιθετικά με πολλά ανεβάσματα και μια εξαιρετική πάσα στην πλάτη της άμυνας των Ολλανδών βελτιώθηκε πολύ.


Μέλμπερκ:

Σπουδαίος. Μια από τις μεγαλύτερες και πιο χρήσιμες μεταγραφές του Ολυμπιακού όλων των εποχών. Μόνο και μόνο γιατί το αξίζει αυτός θα ήταν κρίμα αν φέτος δεν κατακτήσουμε το πρωτάθλημα.


Ζεβλάκοφ:

Επίσης εξαιρετικός και πάντα αξιόπιστος. Η σημαντικότερη κληρονομιά της εποχής Σόλιντ και δεν ήταν και πολλά αυτά που άφησε ο Νορβηγός για να λέμε την αλήθεια.


Μαρέσκα:

Χειρότερος από όσο μπορεί. Και μπορεί πολύ. Η γνώμη μας είναι πως πρόκειται για την καλύτερη μεταγραφή των τελευταίων τριών τεσσάρων ετών στην Ελλάδα. Πρέπει επειγόντως να ξαναφτάσει την απόδοση που είχε στον αγώνα με την Σταντάρ στο Καραϊσκάκη.


Ντουντού:

Κάνει μια κακή χρονιά και σου δίνει την αίσθηση πως είναι ελαφρώς επηρμένος. Χθες δεν ήταν πάντως πολύ κακός. Έτρεξε πολύ. Έστω.


Λεονάρντο:

Παίζει εξ ανάγκης στα χαφ, αυτό είναι γνωστό. Δεν ήταν κακός, αλλά δεν έκανε και σπουδαία πράγματα.


Όσκαρ:

Ίσως ο καλύτερός του αγώνας από τότε που παίζει στην ομάδα. Παραμένει μυστήριο. Μπάλα ξέρει άφθονη, αν το έδειχνε συχνότερα θα άλλαζε τις ισορροπίες...


Ζαϊρί:

Πολύ καλό παιχνίδι το χθεσινό του, αλλά η ευκαιρία που έχασε στο πρώτο ημίχρονο ήταν από αυτές που δεν σου παρουσιάζονται συχνά. Πράγματι δεν ξαναπαρουσιάστηκε. Χαφ με επιθετικές τάσεις, αλλά με τόση λίγη επαφή με το γκολ...Κρίμα.


Μήτρογλου:

Προσπάθησε, όπως σχεδόν πάντα προσπαθεί. Δεν είναι (ακόμα τουλάχιστον) ο μεγάλος κυνηγός, αλλά -όπως είναι τώρα η ομάδα- είναι ο μόνος. Πάλι καλά να λέμε. Παρεμπιπτόντως χθες έβαλε ένα γκολ μόνο που ο διαιτητής είχε σφυρίξει νωρίτερα φάουλ σε βάρος του. Δεν υπήρχε φάουλ...



Πάντος:

Ο Τασούλης μπήκε μόνο για να χαθούν κάποια δευτερόλεπτα καθαρού χρόνου και να έρθει πιο γρήγορα η λήξη του αγώνα.



Ζίκο:

Αν και μάλλον δεν είναι ο καλύτερος κόουτς του πλανήτη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, χθες διαχειρίστηκε σωστά τον αγώνα. Δεν έκανε αλλαγή, διότι πράγματι με τον ελλειπέστατο πάγκο που είχε, αλλά και με βάση τη ροή του ματς δεν υπήρχε τίποτα για να αλλάξει.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι

Ο Μάρτον Μπούκοβι είναι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που πέρασαν στην μυθολογία του Ολυμπιακού Πειραιώς. Δίπλα σε μυθικά ονόματα, όπως αυτό του κυρ Αχιλλέα του Γραμματικόπουλου, των Ανδριανόπουλων, του Νίκου του Γουλανδρή, των ποδοσφαιριστών θρύλων της δεκαετίας του '50 και τόσων άλλων. Είναι όμως ο πρώτος ξένος που κατέκτησε μια τέτοια θέση στη συλλογική μνήμη των ολυμπιακών. Η σπάνια ομάδα των ετών '66-'67 με δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα είναι δικό του δημιούργημα. Φυσικό επακόλουθο της δουλειάς του και της ποδοσφαιρικής του ευφυΐας. Ο Μάρτον Μπούκοβι ανήκε στον στενό κύκλο των Μαγυάρων προπονητών που έχτισαν την παγκόσμια υπεροχή του ουγγρικού ποδοσφαίρου στα χρόνια του '50 και παρουσίασαν μια από τις πιο εντυπωσιακές εθνικές ομάδες όλων των εποχών.


Ευτύχησε βεβαίως να έχει στην διαθεσή του ποδοσφαιριστές όπως ο Χιντεγκούτι, ο Πούσκας, ο Σάντορ Κόσιτς, ο Τζίμπορ και οι υπόλοιποι μυθικοί εμπρηστές των ευρωπαϊκών γηπέδων και των ως τότε ποδοσφαιρικών βεβαιοτήτων. Αλλά και αυτή η φουρνιά ποδοσφαιριστών δικό του εν πολλοίς δημιούργημα ήταν καθώς οι ουγγρική προπονητική σχολή υπήρξε η πρώτη που έδωσε μεγάλη σημασία στις υποδομές και στις νεαρές ηλικίες.


Σε τεχνικό επίπεδο ο Μάρτον Μπούκοβι υπήρξε ένας από τους κύριους εισηγητές του επαναστατικού τότε 4-2-4 που άλλαζε τα δεδομένα του κλασικού WM. Αυτή τη δημιουργική ποδοσφαιρική αντίληψη και τις καινοτομίες του έφερε και στον Ολυμπιακό, όταν ήρθε στον Πειραιά για να κλείσει μια μεγάλη καριέρα που πρώτα ως ποδοσφαιριστή, στην πατρίδα του και στην Γαλλία και αργότερα ως προπονητή, στην Γιουγκοσλαβία, στην Ουγγαρία (στην θρυλική MTK και στην εθνική ομάδα) τον είχε καταστήσει πολυνίκη και πολυπρωταθλητή.


Η αποχώρηση του Μπούκοβι από τον Ολυμπιακό είναι ζήτημα κομβικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο, για τον Ολυμπιακό, αλλά και συνολικά για την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, καθώς συνέβη στη δίνη της ανόδου της χούντας των συνταγματαρχών στην εξουσία. Συνιστώ ανεπιφύλακτα για κάθε γαύρο την ανάγνωση του βιβλίου του εξαίρετου Θανάση Σκρουμπέλου (σε πρόλογο του Ηλία Μπαζίνα και με τη βοήθεια της έρευνας και του φωτογραφικού αρχείου του Χρήστου Πιπίνη). Είναι μια πολύ σοβαρή δουλειά που ανοίγει πόρτες στη γνώση μας για την εποχή και τις συνθήκες που απομάκρυναν τον αγαπημένο "πατέρα" του Ολυμπιακού από την ομάδα.



Μάλιστα θα δανειστώ εδώ τη συμβουλή του Γιώργου Κεντρωτή που καλεί όλους τους ολυμπιακούς όχι απλώς να διαβάσουν, αλλά να μελετήσουν αυτό το βιβλίο.

Νωρίτερα ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο μικρό του αφήγημα με τίτλο 'Τη Νύχτα που Έφυγε ο Μπούκοβι" , από την ομώνυμη συλλογή διηγημάτων (εκδόσεις Εξάντας) περιγράφει με μοναδικά αληθινό τρόπο την αγάπη του κόσμου για τον "πατέρα". Να πως:



…Ήτανε όλοι εκεί.



Οι αγαπημένοι από τα παλιά. Από την Αγία Σοφία και τα Μανιάτικα· τον Άγιο Δημήτρη, τα Ταμπούρια και την Υπαπαντή. Αδειάσανε τα καφενεία και τα σφαιριστήρια.



Από τη λέσχη του Σταύρου ήρθε ο έβδομος αδερφός του ο Λουκάς, που αργότερα σκοτώθηκε με το μηχανάκι, ο Μάνθος ο Τζαμπαμάγκας, το δεξί μπακ του ΠΟΑΔ, ο κουρέας ο Λοΐζος που ’παιζε τερματοφύλακας, ο Φιρλίγκος, ο Πιεράκος, ο Γκέλος, που πέρναγε παραμάνες στα μάγουλά του χωρίς να ματώνει, τ' αδέρφια οι Αράπηδες, ένας απ’ τους Κριελάκους, ο Πιέρος ο μποξέρ κι όσοι απ’ το τάγμα Τσιλιβαραίων βρέθηκαν εκεί.



Απ’ το καφενείο του Κοτέα ήρθε ο Βαρελάς, ο Θοδωρής που κυνηγάει τους πούστηδες, ο Στέλιος ο Υγρασίας, οι Γαργαλάκοι, ο Καραβάς, το σέντερ φορ της ΠΟΑΔ, ο Τσούτας, ο Δρακούλης ο αστυφύλακας χωρίς τη στολή, ο Μονέδας, ένας απ’ τους Μαριόληδες, ο Πηλάλης, ο Μπαμπάτσικος, ο Κατσίκας η Αλήτρα και όσοι απ’ το τάγμα των Τσιλιβαραίων ήτανε εκεί.



Απ’ των «Κυνηγών» ήρθε ο Τσοτσός που ταξιδεύει, ο Μαγουλάς, ο Μηνάς κι ο γαμπρός του, ο Σπίγγος, ο Μηνάς ο νταβατζής, οι Γεωργακαράκοι, ο Θοδωρής το Φάντασμα, ο Γιώργος ο Τσίου, που χάθηκε τζάμπα, ο Μαυροειδάκος, τα Δίδυμα κι όσοι απ το τάγμα των Τσιλιβαραίων ήτανε εκεί.



Ήρθανε απ’ του Τσέχα, του Μπαθρέλου και του Τσαπατσάρη… Ο Βαρίτης, οι Μελάδες, ο Πέτρος ο Κεφάλας, ο Μιχάλης, που τον κλάψανε όλα τα Μανιάτικα. Ήρθανε οι δυο χασάπηδες που κάνανε στην Κορέα, κάτι παιδιά απ’ την Αμφιάλη, που κατεβαίνανε για μπαρμπούτι, κι όσοι απ’ το τάγμα των Τσιλιβαραίων δεν είχανε σειρά για ύπνο.


Την άλλη μέρα έγραψε και το Φως τι έγινε εκεί :



Πως είχε σταματήσει η συγκοινωνία κάτω απ’ το ξενοδοχείο της Καστέλας, πως ανεμίζανε ασπροκόκκινες σημαίες και κασκόλ· ανάβανε στριμμένες εφημερίδες και κεριά, κι οι πιο μικροί, με δάκρυα στα μάτια, φωνάζανε :


− Πατέρα! Μη φεύγεις!



Πως, όταν βγήκε ο Μπούκοβι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να τους ησυχάσει με τον Λάντος δίπλα του, δάκρυσε κι αυτός και έκανε και τους μεγάλους να χτυπιούνται :


− Πατέρα! Μη φεύγεις!… Πατέρα μη!… Μη φεύγεις! …



Έγραψε για τις φωτιές που ανάψανε μετά. Τους τσαμπουκάδες που γίνανε· το ξύλο που έπεσε στους γύρω δρόμους. Τις σπασμένες τζαμαρίες, το διαλυμένο καφενείο…


Έγραψε μερικά το Φως.



…Αλλά τι να καταλάβουνε αυτοί που γράφουνε!

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Το Λιοντάρι του Πειραιά


Όταν βρεθήκαμε στην Βενετία, στις αρχές Νοεμβρίου, πρώτο μας μέλημα ήταν να δούμε το σπουδαιότερο, από "ερυθρόλευκης" απόψεως, αξιοθέατο της πόλης. Το μαρμάρινο λιοντάρι που κοσμούσε την είσοδο του λιμανιού του Πειραιά με το παράξενο , σχεδόν ανθρωπόμορφο, πρόσωπο και που μάλιστα στη διάρκεια των "σκοτεινών αιώνων", δηλαδή στα χρόνια του μεσαίωνα, είχε δώσει το όνομα του στον Πειραιά, που ήταν τότε γνωστός ως Porto Leone ή Porto Drago. Ο υποφαινόμενος δίπλα στο Λιοντάρι του Πειραιά, στη Βενετία.




Άγνωστο παραμένει το ιστορικό της κατασκευής του και έχουν διατυπωθεί πολλές υποθέσεις. Άλλες κάνουν λόγο για γλυπτό της κλασικής εποχής,αν και οι Στραβωνας και Παυσανίας δεν το αναφέρουν στις περιγραφές τους για τον Πειραιά, άλλες υπολογίζουν πως κατασκευάσθηκε στον ΙΙ μ.Χ. αιώνα και άλλες τοποθετούν την δημιουργία του κάπου ανάμεσα στον ΧΙ και στον ΧV αιώνα.



Διάφορες υποθέσεις επίσης έχουν υπάρξει για τον λόγο για τον οποίο κατασκευάσθηκε καθώς και τον τόπο στον οποίο ήταν αρχικά τοποθετημένο. Μία εξ αυτών θέλει το λιοντάρι να φτιάχτηκε σε ανάμνηση της νίκης των Ελλήνων επί των Περσών στον Μαραθώνα και εκεί να στήθηκε αρχικώς.


Πάντως είναι βέβαιο πως δεν βρισκόταν πάντα στον μυχό του λιμανιού και μάλλον εκεί μεταφέρθηκε στα 1388. Έχει διατυπωθεί η άποψη πως νωρίτερα η θέση του ήταν κάπου ανάμεσα στον Τινάνειο Κήπο και το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας, απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, πάντα φυσικά στην περιοχή του λιμανιού. Η ύπαρξη ενός σωλήνα που διέτρεχε την πλάτη του λιονταριού και κατέληγε στο στόμα του κάνουν πολύ λογική την πιθανότητα να είχε χρήση κρήνης.




Ένα ακόμα αξεδιάλυτο ζήτημα είναι το νόημα και η χρονολογία των επιγραφών που υπάρχουν χαραγμένες στην πλάτη του αγάλματος. Η υπόθεση που περισσότερο φαίνεται να προσεγγίζει την πραγματικότητα είναι πως οι επιγραφές έχουν χαραχθεί σε ρουνική γραφή, δηλαδή στη γραφή που χρησιμοποιούσαν οι σκανδιναβικοί λαοί πριν υιοθετήσουν το λατινικό αλφάβητο. Ενδεχομένως οι επιγραφές να χαράχτηκαν από τα χέρια Βαράγγων μισθοφόρων του στρατού της Κωνσταντινούπολης στα βυζαντινά χρόνια, αν και πολλοί μελετητές αμφισβητούν αυτή την εκδοχή. Μια πιθανή μετάφραση των επιγραφών έχει ως εξής: "Ο Άσμουδ με τον Ασγείρ, Θορλείφ, Θορ και Ιβάρ, χάραξαν τις επιγραφές αυτές κατόπιν παραγγελίας του Χάραλδ του Μακρού παρά την οργή των Ελλήνων να τους εμποδίσουν" και "Ο Χάνων με τον Ουλφ, Άσμουνδ και Οέρν κυρίευσαν αυτό το λιμάνι. Αυτοί μαζί με τον Χάραλδ τον Μακρό επέβαλαν βαριές χρηματικές ποινές εξ αιτίας της αποστασίας του ελληνικού λαού. Ο Δαλκ αιχμαλωτίστηκε, ο Έγιλ κι ο Ραγνάρ εκστράτευσαν σε Ρουμανία και Αρμενία." Το μόνο πάντως βεβαιωμένα ιστορικά υπαρκτό πρόσωπο από αυτά που αναφέρουν οι επιγραφές (αν και εφ' όσον είναι σωστή η παραπάνω μετάφραση) είναι ο Χάραλδ ο Μακρός.



Για πρώτη φορά ο Πειραιάς αναφέρεται ως Porto Leone στον χάρτη του Βενετσιάνου Pietro Visconti στα 1318. Οι Τούρκοι ονόμαζαν κι εκείνοι τον Πειραιά "ασλάν" λιμάνι, δηλαδή λιμάνι του λιονταριού. Στα 1687-88, ο ναύαρχος και μετέπειτα δόγης της Γαληνοτάτης, Morosini μαχόταν στην περιοχή της Αττικής εναντίον των Οθωμανών. Κατά την αποχώρηση του θεώρησε καλό να πάρει μαζί του κάθε λιοντάρι που βρέθηκε στο δρόμο του. Κάπως έτσι το Λιοντάρι του Πειραιά κατέληξε να στολίζει σήμερα την είσοδο του Παλαιού Ναυστάθμου της Βενετίας, ενώ στον Πειραιά έχει μείνει μόνο ένα αντίγραφό του, τοποθετημένο στην μπούκα του λιμανιού, απέναντι ακριβώς από το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής Χατζηκυριακείου. Το αίτημα για την επιστροφή του αυθεντικού συμβόλου της πόλης στην φυσική του θέση παραμένει πάντα επίκαιρο.

Το αντίγραφο του Λιονταριού στον Πειραιά


Υ.Γ.1)Με το Λιοντάρι του Πειραιά έχουν συνδεθεί πολλοί λαϊκοί θρύλοι. Ένας από αυτούς αναφέρει πως μια Τουρκάλα έγκυος κοίταξε το άγαλμα και γέννησε ευθύς αμέσως ένα πλάσμα με πρόσωπο λιονταριού, αυτιά λαγού και πόδια μικρού παιδιού που αμέσως άρχισε να πηδά στο έδαφος και να γαυγίζει. Κάπου εδώ ο θρύλος μπερδεύεται με την πραγματικότητα και περιγράφει πως το σκότωσαν αμέσως και απαγόρευσαν στον Γάλλο γιατρό Fouchon που ήταν εκεί να το ταριχεύσει και να το στείλει στη Γαλλία.



Υ.Γ.2) "Ασλάν" δηλαδή λιοντάρι, θα ονομάσουν αιώνες αργότερα οι Τούρκοι και τον θρυλικό ερυθρόλευκο σέντερ μπακ Ανδρέα Μουράτη, εντυπωσιασμένοι από την δύναμη και το πάθος που έβγαζε στο παιχνίδι του.





Υ.Γ.3)"Porto Leone" λέγεται σήμερα και ένας από τους πιο δραστήριους και δυναμικούς συνδέσμους φιλάθλων του Ολυμπιακού μας.












Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Μετά από μια περίοδο αδράνειας...

...λόγω πολλών υποχρεώσεων, η σελίδα μας είναι έτοιμη να δραστηριοποιηθεί πάλι. Περιμένουμε τις συνεργασίες όλων.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Παναθηναϊκός, επιστροφή στις ρίζες...

Αντιγράφω από http://www.enet.gr/ :

Εκλεκτός της χούντας, λοχαγός των Καταδρομών, δεξί χέρι του πανίσχυρου γ.γ. Αθλητισμού, Κωνσταντίνου Ασλανίδη, την εποχή της δικτατορίας και διορισμένος από αυτήν, πρόεδρος του συλλόγου, ήταν ο Μιχάλης Κίτσιος, που εκλέχτηκε προχθές νέος πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού. Από τον πρώτο καιρό της δικτατορίας, ο Κίτσιος απέκτησε δύναμη με το που διορίστηκε στη θέση του λεγόμενου «κυβερνητικού εκπροσώπου». Ηταν ένα πόστο που το έπαιρναν με... απευθείας ανάθεση από τον Ασλανίδη εν ενεργεία στρατιωτικοί, εκλεκτοί του καθεστώτος, σε όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες. Μάλιστα, ο Κίτσιος ήταν εκείνος που, σύμφωνα με μαρτυρίες, έκανε την εκκαθάριση των μελών του Παναθηναϊκού, διαγράφοντας όλους όσοι δεν δήλωναν πιστοί στην κυβέρνηση των συνταγματαρχών. Ανάμεσα στους διαγραφέντες ήταν και μεγάλα ονόματα της λεγόμενης «παναθηναϊκής οικογένειας», όπως ο Αντώνης Μαντζεβελάκης, ο Λουκάς Πανουργιάς και ο «πατριάρχης» του συλλόγου Απόστολος Νικολαΐδης, το όνομα του οποίου πήρε αργότερα το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Γρήγορα ο Κίτσιος έγινε πρόεδρος και στη διάρκεια της δικής του θητείας ο Παναθηναϊκός έκανε τη μεγάλη ευρωπαϊκή του πορεία, φτάνοντας μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, όπου έχασε από τον Αγιαξ με 2-0 στο Ουέμπλεϊ στις 2 Ιουνίου 1971. Λογικό ήταν να αποκτήσει δύναμη. Και είναι χαρακτηριστικό ότι ήταν ο μόνος που επιβίωσε στον σύλλογο και μετά την πτώση της χούντας. Ενώ δηλαδή οι δύο άλλοι «επιφανείς» χουντικοί Παναθηναϊκοί, ο αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος τότε, Μιχάλης Πηλιχός, που ήταν και διοικητής της ανακτορικής φρουράς, και ο αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος (και υπαρχηγός της χουντικής ΚΥΠ) αλλά και έμπιστος του δικτάτορα Ιωαννίδη, και ο Γ. Μπραβάκος, εξαφανίστηκαν από τη ζωή του συλλόγου, ο Κίτσιος συνέχισε να είναι στα πράγματα, τις περισσότερες φορές παρασκηνιακά. Μάλιστα για ένα διάστημα, την εποχή που ο Παναθηναϊκός έγινε ΠΑΕ, ορίστηκε από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη υπεύθυνος των διοικητικών υπηρεσιών στις εγκαταστάσεις της Παιανίας.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Τα παλιά σπίτια της γειτονιάς μας.

Στο Μεταξουργείο, στον Σταθμό Λαρίσης, στον Αγ. Παύλο, για πολλές δεκαετίες -από τις τελευταίες του 19ου αιώνα μέχρι και τα χρόνια της δεκαετίας του 1950- διαμορφώθηκε ένα οικιστικό μοντέλο αστικής-λαϊκής αρχιτεκτονικής. Τα σημαντικότερα δείγματα της ήταν οι μονώροφες ή διώροφες μονοκατοικίες, συχνά στολισμένες με νεοκλασικά στοιχεία, που χαρακτήρισαν τις γειτονιές μας.
Σήμερα τα περισσότερα από αυτά δεν υπάρχουν, όμως κάποια στέκουν ακόμα και μάλιστα τα τελευταία χρόνια παλαιοί ή νέοι ιδιοκτήτες έχουν ανακαινίσει και σώσει από την κατάρρευση αρκετά.
Η σελίδα μας, μπροστά στον -πάντα υπαρκτό- κίνδυνο να χαθούν χωρίς σημάδια όσα από αυτά τα δείγματα της λαϊκής αστικής αρχιτεκτονικής υπάρχουν ακόμα, ξεκινά μια προσπάθεια φωτογραφικής καταγραφής τους. Εκμεταλλευόμαστε το γεγονός ότι τώρα το καλοκαίρι το μεγάλο μας πάθος, ο Θρύλος, δεν θα αγωνίζεται συχνά, για να ξοδέψουμε λίγο από τον χρόνο μας στην φωτογραφική απεικόνιση των τελευταίων δειγμάτων αυτών των σπιτιών, αλλά και των κοινόχρηστων χώρων της γειτονιάς, ειδικότερα εκείνων που χρησιμοποιήθηκαν σαν πρόχειρα γήπεδα από τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα στους δρόμους, στις πλατείες και οπουδήποτε μπορούσε να στηθεί ένας αγωνιστικός χώρος.
Οι φωτογραφίες θα παρουσιαστούν στην σελίδα μας και όταν συγκεντρωθεί ικανό υλικό θα οργανωθεί μια σχετική έκθεση.
Όσοι γείτονες ή φίλοι έχουν στην κατοχή τους παλιές φωτογραφίες, σχετικές αφίσες ή άλλο παρεμφερές υλικό μπορούν να μας στείλουν αντίγραφα ηλεκτρονικά ή ιδιοχείρως μετά από συνεννόηση στο 690 9097932
Η συμβολή όλων μας είναι απαραίτητη για την διατήρηση της συλλογικής μνήμης της γειτονιάς μας.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Αυτοκράτορας στο Πόλο...


...πρωταθλητής και κυπελλούχος ο Ολυμπιακός με ένα ανεπαναληπτο ρεκόρ: την φετινή χρονιά σε όλους τους αγώνες που έδωσε για τις ελληνικές διοργανώσεις σημείωσε ΜΟΝΟ νίκες, ούτε -έστω- μία ισοπαλία.
"...Ποιος να συγκριθεί μαζί σου..."

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Ποιο απ' όλα θυμάσαι;

Συνεχίζουμε την αναφορά στα πρωταθλήματα του Θρύλου, έτσι όπως τα θυμούνται οι οπαδοί του.
Ο Σπύρος Βρακατσέλης, παλιός οπαδός του Ολυμπιακού στη γειτονιά μας, λέει χαρακτηριστικά: "Παρακολουθώ τον Ολυμπιακό από παιδί, πρόλαβα να δω στο Καραϊσκάκη την ομάδα του Μπούκοβι, τον Αριστείδη τον Παπάζογλου, τον Αγανιάν, την ομαδάρα του Γουλανδρή που απέκλεισε την Κάλιαρι του Ρίβα, τον Γιώργο Δεληκάρη κι ένα σωρό άλλους. Όμως το πρωτάθλημα που περισσότερο θυμάμαι είναι εκείνο του 2002, όταν την τελευταία αγωνιστική κερδίσαμε την συνδιεκδικήτρια ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Αυτό με τον Τζόρτζεβιτς...".
Και πράγματι το πρωτάθλημα του 2002 είναι ένα από εκείνα που περισσότερο από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή του Θρύλου φέρνουν τη σφραγίδα του Τζόλε. Μάλιστα ο "Μεγάλος Πέτρος" υπήρξε πρωταγωνιστής και στον αγώνα του πρώτου γύρου ΑΕΚ-ΟΣΦΠ στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι που θυμάται ο σύγγαυρος Σπύρος έγινε στις 20 Απριλίου του 2002 και ήταν για την προτελευταία αγωνιστική εκείνης της χρονιάς. Η ΑΕΚ προηγήθηκε με πέναλτι του Τσιάρτα και ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με τον Αλεξανδρή και ένα πολύ όμορφο γυριστό σουτ από αυτά που μας πρόσφερε συχνά ο Αλέκος. Το 2-1 υπέρ έγινε από τον Χρήστο Πατσατζόγλου και το 3-1 από τον Αλέκο και πάλι , για να μειώσει (ξανά με πέναλτι...) ο Τσιάρτας σε 3-2. Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων ο Τζόλε σφραγισε τη νίκη-τίτλο με ένα δικό του γκολ και δεν υπάρχει ολυμπιακός που να ξεχνά την λυτρωτική κούρσα του μεγάλου γαύρου Τάκη Λεμονή, προπονητή μας τότε, ως το απέναντι σημαιάκι του κόρνερ για να γίνει ένα κουβάρι με τους ποδοσφαιριστές του. Για την ΑΕΚ μείωσε απλώς ο Λάκης στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων.

Να ποια ήταν η σύνθεση του Ολυμπιακού μας σ' εκείνο το παιχνίδι:

Γεωργίου, Πατσατζόγλου, Βενετίδης, Κωστούλας, Αμανατίδης (72΄ Ανατολάκης), Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος (59΄ Ζε Ελίας), Καρεμπέ, Ζέτερμπεργκ, Τζιοβάνι, Αλεξανδρής (84΄ Νινιάδης)

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Μετά κι από αυτόν τον τελικό τι να πούμε...

...και τι να γράψουμε; Μόνο πως επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά τι σημαίνει να είσαι ολυμπιακός. Τι πάθος για τη νίκη, τι ακατάβλητη πίστη ενάντια σε όλες τις συνθήκες, σε όλες τις πιθανότητες. Είναι αυτά τα παιχνίδια που χτίζουν τον μύθο της ομάδας μας και είναι γι αυτά που αισθανόμαστε περήφανοι.
Ευχαριστούμε όλους τους ποδοσφαιριστές μας. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ στον Τζόλε, όπως το ανέφερε και ένας από τους θρύλους της ιστορικής για το ελληνικό ποδόσφαιρο βραδιάς της 2ης μέρας του Μαΐου του 2009, ο Αντώνης Νικοπολίδης.

Και σ' αυτό το ιστολόγιο, θα σταθούμε σε κάτι που συζητούσαμε οι ολυμπιακοί της γειτονιάς μας και που -ίσως και λόγικα, ανάμεσα σε τόσα άλλα σπάνια γεγονότα που έτυχαν σ' αυτό το παιχνίδι- δεν εντοπίστηκε όσο έπρεπε: στη διαδικασία των πέναλτι οι παίκτες του Ολυμπιακού μας πήγαν να εκτελέσουν οκτώ (8)! φορές πέναλτι με την πλάτη στον τοίχο. Δηλαδή σε οκτώ από τις δεκαπέντε συνολικά εκτελέσεις αν αστοχούσαν , αν έχαναν το πέναλτι, το παιχνίδι θα τελείωνε εκεί και το Κύπελλο θα πήγαινε στον αντίπαλο. Τι σθένος και τι "ποιότητα ψυχής" χρειάζεται για να μη λυγίσεις από το βάρος της ευθύνης. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός, για όσους δεν το είχαν μέχρι τώρα καταλάβει...

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Ποιο απ' όλα (και είναι πολλά, 37 συνολικά) θυμάσαι;

Αρχίζει σήμερα ένα αφιέρωμα που είχαμε υποσχεθεί εδώ και καιρό. Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κατέκτησε και μαθηματικά το 37ο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα (θυμίζω πως η "άλλη" ελληνική ομάδα, δηλαδή όλοι οι άλλοι μαζί, έχουν μόλις 36).

Φίλοι του Θρύλου από τη γειτονιά μας θα αφηγηθούν ποιο από τα 37 αυτά πρωταθλήματα έχει μείνει χαραγμένο περισσότερο στη μνήμη τους και γιατί. Ξεκινώ από την προσωπική μου επιλογή:

Ήταν Μάιος του 2003, για την ακρίβεια Κυριακή 11 Μαΐου. Στο γήπεδο του Απόλλωνα στη Ριζούπολη (που χρησιμοποιούσε τότε για έδρα ο Ολυμπιακός) και για την προτελευταία αγωνιστική εκείνου του πρωταθλήματος ήταν προγραμματισμένο το ντέρμπι Ολυμπιακός-Π.Α.Ο.
Ουσιαστικά εκείνος ο αγώνας έμοιαζε με τελικό καθώς ο νικητής θα κατακτούσε σχεδόν βέβαια το πρωτάθλημα. Στον Παναθηναϊκό αρκούσε μια ισοπαλία καθώς ήταν τρεις βαθμούς μπροστά στην βαθμολογία, ενώ σε περίπτωση ήττας του με 1 γκολ διαφορά, θα γινόταν αγώνας μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή.
Ο Ολυμπιακός για να κατακτήσει το πρωτάθλημα χρειαζόταν νίκη από δύο γκολ διαφορά και πάνω. Είναι προφανές λοιπόν ότι ο Π.Α.Ο. έπαιζε για δυόμιση αποτελέσματα, ενώ ο Ολυμπιακός για μισό. Αλλά αυτό ακριβώς δεν είναι και το μεγαλείο του Θρύλου; Ακριβώς η δυναμική του που τον κάνει νικητή ακόμα και όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, ακόμα και κόντρα στις πιθανότητες.
Όλοι θυμάμαστε πως το παιχνίδι εκείνο έληξε με το εμφατικό 3-0 υπέρ του Ολυμπιακού, που θα μπορούσε εύκολα να είναι και 5 ή 6 ή 7-0 με βάση την απόδοση των δύο ομάδων. Πρώτο γκολ από τον μάγο Ζιοβάνι και ύστερα άλλα δύο από τον Στέλλιο Γιαννακόπουλο.

Δυστυχώς μια επαγγελματική υποχρέωση που είχα εδώ και μήνες κανονίσει, δεν μου επέτρεψε να δω τον αγώνα. Διερμηνέας σε ένα επαγγελματικό συνέδριο αρχιτεκτονικής, δούλευα στην καμπίνα διερμηνείας και μετέφραζα ζωντανά την ομιλία ενός Ιταλού αρχιτέκτονα προς τους συνέδρους, που είχαν τη φωνή μου στ' ακουστικά τους.

Γνωρίζοντας το δράμα που ζω, οι φίλοι από τη γειτονιά μού έστελναν διαρκώς με μηνύματα στα κινητό μου τα νέα από την εξέλιξη του αγώνα. Εγώ τα κρυφοκοιτούσα, χαιρόμουν, αλλά συγκρατούσα τον ενθουσιασμό μου και συνέχιζα να μεταφράζω τον ομιλητή.
Θυμάμαι δύο απ' αυτά που έφτασαν από τον σύγγαυρο Αγιοπαυλίτη Γιώργο Πέππα, το ένα στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου έλεγε: "Καλά...τους έχουμε πατήσει!" και με έκανε να σφίξω απλώς τη γροθιά μου. Το δεύτερο μεγαλειώδες μέσα στη λακωνικότητα του: "Τελικό 3-0, άντε γεια!!!" με έκανε να χάσω κάθε επαγγελματική συστολή και αντί να μεταφράσω -ως όφειλα- τον επί του βήματος ρήτορα, να πω, σχεδόν να φωνάξω δυνατά στο μικρόφωνο: "Για όποιον σύνεδρο ενδιαφέρεται, Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός τελικό 3-0".

Το τι επακολούθησε πράγματι δεν περιγράφεται. Όλη η αίθουσα του συνεδρίου σηκώθηκε όρθια και πανηγύριζε, ενώ ο Ιταλός στο βήμα κοιτούσε έκπληκτος τις αντιδράσεις που οπωσδήποτε δεν είχε προκαλέσει η ομιλία του. Του έδωσα με νοήματα μέσα απ' την καμπίνα να καταλάβει ότι έπρεπε να περιμένει λίγο μέχρι να συνεχίσει και αργότερα, όταν πια είχε τελειώσει του εξήγησα τι είχε συμβεί. Ευτυχώς και εκείνος και οι διοργανωτές του συνεδρίου ήταν άνθρωποι με χιούμορ και κατανόηση...


Εκείνο το πρωτάθλημα δημιούργησε ένα μοναδικό ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν το έβδομο σερί και με αυτό ο Ολυμπιακός έσπαγε το δικό του προηγούμενο ρεκόρ, εκείνο της σπουδαίας ομάδας της δεκαετίας του '50 που είχε έξι σερί κατακτήσεις...
Παράλληλα ο Π.Α.Ο. δημιουργούσε το δικό του αρνητικό ρεκόρ, καθώς για έβδομη συνεχή χρονιά έμενε χωρίς την κατάκτηση κανενός τίτλου (ούτε έστω κάποιου Κυπέλλου).


Υ.Γ.) Είχε γίνει προσπάθεια ο αλησμόνητος αυτός αγώνας της Ριζούπολης να απαξιωθεί στη συνείδηση των φιλάθλων, ως ένα παιχνίδι το στο οποίο οι οπαδοί του Ολυμπιακού άσκησαν φυσική και ψυχολογική βία στους ποδοσφαιριστές και γενικώς στην αποστολή του Παναθηναϊκού.
Εγώ θα παρατηρήσω δύο μόνο πράγματα:
α)Ο Παναθηναϊκός σε εκείνον τον αγώνα είχε και δικούς του φιλάθλους μέσα στο γήπεδο (πράγμα που ένα χρόνο μετά, στην κλοπή του Δούρου στη Λεωφόρο, δεν συνέβη με τους οπαδούς του Ολυμπιακού).
και
β)Το παιχνίδι έγινε Κυριακή. Δευτέρα και Τρίτη όλοι οι παναθηναϊκοί και ο φιλικά προσκείμενος σε αυτούς τύπος κατηγορούσαν ως ανεπαρκείς τους ποδοσφαιριστές, την τεχνική ηγεσία και την διοίκηση της ομάδας. Ο ίδιος ο τότε πρόεδρος του σωματείου του Π.Α.Ο. θα προσάψει τον χαρακτηρισμό "κότες" στους παίκτες του, άπαντες θα μιλούν για αγωνιστική ντροπή της ομάδας και αγωνιστικό θρίαμβο του Ολυμπιακού, ενώ και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού θα επιτεθούν στους παίκτες στο προπονητικό κέντρο της Παιανίας.
Ο δε αρχηγός του ΠΑΟ, Γιάννης Γκούμας, θα δηλώσει στη συνέντευξη τύπου, μετά το ματς: "Ειμαστε άξιοι της μοίρας μας".
Τις δικαιολογίες περί ψυχικής βίας θα τις ανακαλύψει ο "πράσινος" τύπος από Τετάρτη για να συμμαζέψει τ' ασυμμάζευτα, πού 'λεγε κι η γιαγιά μου...

Εδώ το βίντεο του αγώνα:
http://www.youtube.com/watch?v=pHTAZINNqFo

.....................................

Και στο Βόλεϊ...


Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Θ' αδειάσουν τα καφενεία της γειτονιάς.


Τελευταία αγωνιστική σήμερα του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκας (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει μια ελληνική διοργάνωση να έχει ξενικό τίτλο, ίσως γιατί αυτό την κάνει περισσότερο πομπώδη, σίγουρα περισσότερο από τα άθλια γήπεδα της Ελλάδας...).
Από βδομάδα θα αρχίσουν τα πλέι οφ και όπως συμβαίνει πάντα ο Ολυμπιακός θα λείπει από αυτά, καθώς είναι για άλλη μια χρονιά πρωταθλητής....
Περισσότερο απ' όλους θα λείψει ο Ολυμπιακός στους καφετζήδες της γειτονιάς. Κι αυτό γιατί τα καφενεία τους γεμίζουν πάντα όταν δείχνει η τηλεόραση παιχνίδια του. Κατά έναν παράδοξο τρόπο όλοι τον Θρύλο θέλουν να παρακολουθήσουν, ακόμα κι αν δεν είναι οπαδοί του. Είναι ικανοί να μην δουν τις ομάδες τους (αν οι ώρες συμπίπτουν) και να προτιμήσουν τους ερυθρόλευκους. Πρέπει να ασκεί μια μεταφυσική έλξη ο Ολυμπιακός σε φίλους και εχθρούς, δεν εξηγείται αλλιώς...

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Άλλος ένας μεγάλος "έφυγε"...

Άλλη μια απώλεια για την οικογένεια του Ολυμπιακού μας. Το Μεγάλο Σάββατο, σε ηλικία 81 ετών "έφυγε" ο "πύργος" της θρυλικής ομάδας της δεκαετίας του '50. Ο μεγάλος Μπάμπης Κοτρίδης. Μόλις μια μέρα νωρίτερα,είχε τιμηθεί στην παραδοσιακή συνάντηση ανάμεσα στους παλαίμαχους Προοδευτικής και Ολυμπιακού της Μεγάλης Παρασκευής

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 15:00 από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου Καλλιθέας.

Στο καλό γίναντα!!!

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Κυπελλούχοι στο πόλο,


κυπελλούχοι στο βόλεϊ, πρώτοι στην κανονική διάρκεια της σεζόν στο μπάσκετ και ήδη πρωταθλητές στο ποδόσφαιρο!


Στον Θρύλο έχουμε μονίμως άνοιξη...


Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Ο Μεγαλύτερος...


...ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στην Ελλάδα,ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, θα σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την λήξη της τρέχουσας περιόδου.


--------------------------

Υπήρξε ξεκάθαρα ο πλουσιότερος σε τίτλους και ο καλύτερος σε συνολική ποδοσφαιρική ποιότητα, όλων των εποχών.


--------------------

Δυστυχώς αυτός ο ποδοσφαιριστής που ήρθε σχεδόν έφηβος στην Ελλάδα, παντρεμένος με Ελληνίδα και μόνιμος κάτοικος της χώρας μας εδώ και είκοσι χρόνια, χάθηκε για την Εθνική Ελλάδος εξ αιτίας των συνεχών εμποδίων που έβαζαν στην ελληνοποίησή του για μικροσυλλογικά συμφέροντα οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού, με σκοπό -σε εποχές που επιτρεπόταν μικρός αριθμός ξένων ποδοσφαιριστών στις ομάδες- να μην αδειάσει θέση ξένου στον Ολυμπιακό. Ο ίδιος βεβαίως κατάφερε να παίξει σε τελικά Παγκασμίου Κύπελλού,με την Σερβία το 2006. Κρίμα γιατί αν είχε γίνει Έλληνας θα είχε βεβαιότατα καταφέρει να οδηγήσει και την Ελλάδα στα τελικά.



-------------------

Άντε Γεια ρε Μάγκα Τζόλε!!!!



Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

37 Πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός...


...36 η "άλλη" (δηλαδή όλες οι άλλες ελληνικές ομάδες μαζί, αφού όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, στην Ελλάδα υπάρχουν δύο ομάδες ουσιαστικά: από τη μία ο Θρύλος και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι...)


Από τις επόμενες μέρες θα έχουμε ένα αφιέρωμα στο ιστολόγιό μας. Φίλοι του Ολυμπιακού από τη γειτονιά μας θα διηγηθούν ποιος από όλους αυτούς τους τίτλους έμεινε περισσότερο χαραγμένος στη μνήμη τους.


Να τα εκατοστήσουμε σύγγαυροι!!!


Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Περί Διαιτησίας...

...αναδημοσιεύουμε εδώ το σχόλιο του Κώστα Νικολακόπουλου για τον διαιτητή Καλόπουλο και τη συμπεριφορά του στους αγώνες του Ολυμπιακού, από το http://www.sport-fm.gr/


«Βρόμισε» η διαιτησία του Καλόπουλου χθες στην Τρίπολη. Μύρισε άσχημα, πώς να το πω. Όπως μυρίζουν άσχημα τα λάστιχα, όταν καίγονται-παρεμπιπτόντως, ο Καλόπουλος έχει μαγαζί ελαστικών στη Θεσσαλονίκη. Το πέναλτι του Ντιόγο δεν μου λέει τίποτα. Τέτοια πέναλτι δίνονται πολλά, αλλά και δεν δίνονται πολλά. Το πρόβλημα σε ένα διαιτητή είναι όταν τα σφυρίζει όλα υπέρ μίας ομάδας. Όλα τα αμφισβητούμενα η, δήθεν αμφισβητούμενα. Σε αυτή την περίπτωση, μπορείς να σκέφτεσαι ό,τι θέλεις… Χθες νομίζω ότι και ο ίδιος ο Μποροβήλος, ο πρώην διαιτητής και νυν πρόεδρος του Αστέρα, να έπαιζε το παιχνίδι, δεν θα τα έβλεπε τόσο κίτρινα, όσο ο Καλόπουλος. Αν ο άνθρωπος έχει πρόβλημα με τον Ολυμπιακό, ας μην ξαναπαίξει ο Ολυμπιακό. Είναι απλό. Ένας διαιτητής που μέσα σε τρία χρόνια έχει παίξει δύο ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού (3-2 κι 1-1) κι έχει δώσει μέσα στο Καραϊσκάκη δύο ψεύτικα πέναλτι εις βάρος του Ολυμπιακού και έχει κατακυρώσει ένα ψεύτικο γκολ εις βάρος του Ολυμπιακού, είναι επικίνδυνος. Όχι μόνο για τον Ολυμπιακό. Μόνο που ο Καλόπουλος δείχνει πολύ μικρός για να σταματήσει τον Ολυμπιακό. Ακόμη κι αν έχει τη βοήθεια εποπτών-κι αυτών από τη Θεσσαλονίκη-όπως ο Σαραϊδάρης, στο 1-1 πέρσι με τον ΠΑΟ κι ο Βασιλειάδης στο χθεσινό 2-2 (είναι δυνατόν να μην είδε οφσάϊντ στο δεύτερο γκολ;). Με το ζόρι ήττα για τον Ολυμπιακό από τον Καλόπουλο δεν υπάρχει, τουλάχιστον ακόμη. Εδώ δεν υπάρχει με το ζόρι ήττα σε ολόκληρη Τούμπα, να βράζει, με διαιτητή τον Κάκο, του οποίου είχαν κάνει γυαλιά καρφιά οι ΠΑΟΚτσήδες μία ώρα πριν το ματς… Στο ΟΑΚΑ τις προάλλες ο Καλόπουλος άφησε την ΑΕΚ να παίξει έως το τέλος με έντεκα παίκτες, ενώ έπρεπε να αποβάλλει τον Κυργιάκο από την έναρξη της επανάληψης. Ο Ολυμπιακός κέρδισε 1-0. Δεν το βλέπει, άραγε, ο Καλόπουλος τόσα χρόνια ότι δεν μπορεί να σταματήσει τον Ολυμπιακό;

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Ο Ολυμπιακός και η Άλλη...

Ποια είναι η άλλη; Μα φυσικά η "Άλλη" ελληνική ομάδα, ο "Αντιολυμπιακός". Αυτές είναι οι δύο μοναδικές όμαδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει Π.Α.Ο., Α.Ε.Κ., Π.Α.Ο.Κ., ή οποιοδήποτε άλλο σωματείο και οι οπαδοί του. Υπάρχουν απλώς "αντιολυμπιακοί". Το δείχνουν σήμερα (μετά την ήττα από τη Σεντ Ετιέν, για την οποία πολλά έφταιξαν, αλλά δεν είναι του παρόντος) τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους. Ασχολούνται μόνο με τον Ολυμπιακό. Δίκιο έχουν, άλλωστε μήπως έχουν δικιά τους ομάδα να ασχοληθούν; Ετεροκαθοριζόμενα (από τον Ολυμπιακό) ασπόνδυλα και τίποτα παραπάνω... Ασήμαντοι...

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

΄Καλό "δρόμο" Δημήτρη Περσίδη


"Έφυγε" ο Δημήτρης Περσίδης, μεγάλος αστέρας της τεράστιας ομάδας του Νίκου Γουλανδρή στις αρχές της δεκαετίας του '70. Ο αρχοντικός ελληνοαυστριακός ποδοσφαιριστής έχασε τη μάχη με την επάρατο, σε ηλικία μόλις 62 ετών.Από μια χώρα με σπάνια ποδοσφαιρική κουλτούρα, παρέμεινε πάντα αγνός και αθόρυβος ολυμπιακός. Επισκεπτόταν συχνά το Καραϊσκάκη για να δει παιχνίδια του Ολυμπιακού μας, ενώ υποδεχόταν πάντα την ομάδα μας στις θερινές της προετοιμασίες επί αυστριακού εδάφους και βοηθούσε σταθερά με τις γνώσεις και τις διασυνδέσεις του. Ήταν βοηθός προπονητής του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Αυστρίας. Θα τον θυμόμαστε πάντα σαν ένα αγαπημένο κομμάτι της μεγάλης ιστορίας του Θρύλου.

Να τι έγραψε γι αυτόν ο Γιώργος Κεντρωτής:

"Τί γίγαντας ήταν αυτός! Τί άρχοντας στο παιχνίδι του! Μετέδιδε όχι μόνο την τεράστια κλάση του, αλλά και την απαράμιλλη ψυχραιμία του σε όλη την ομάδα. Έρχόταν κα΄θε χρόνο και έβλεπε 2-3 παιχνίδια της ομάδας μας και καθόταν ανάμεσά μας σαν απλός σωστός γαύρος - χωρίς ταρατατζούμ και παράτες. Σπάνιος άνθρωπος, με βαθιά ευρωπαϊκή κουλτούρα.Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ δεν θα τον ξεχάσει ποτέ."

Χάστε και κανέναν βαθμό...


Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Μάθε Παιδί μου Γράμματα, στην Μεγάλη του ΠΑΟ Σχολή Νο 2...

Το Σεμινάριο Ελληνικής Συνεχίζεται:

Ο "Μπαίχτης", του "Μπαίχτη"...:


Αντιγράφω από ρεπορτάζ του www.sport-fm.gr που αφορά στον Π.Α.Ο.:

Η επίσημη απάντηση από την ομοσπονδία της Βραζιλίας που δικαίωσε τον Ντάβιντ (σ.σ. αποφάνθηκε ότι είναι ελεύθερος) στη διαμάχη με την Παλμέιρας έφτασε και πλέον ο 21 ετών κεντρικός αμυντικός είναι στη διάθεση του Παναθηναϊκού. Έτσι, από σήμερα ο αριστεροπόδαρος στόπερ θα μπει στη διαδικασία δοκιμής από τον Τεν Κάτε και αν τον πείσει θα αποκτηθεί και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να πιάσει τη μία θέση ξένου που υπάρχει και να μην αποκτηθεί άλλο στόπερ. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Ολλανδός τεχνικός έχει δει τον μπαίκτη σε DVD και ενθουσιάστηκε, αλλά προτιμά να τον τσεκάρει και ο ίδιος βλέποντάς τον να αγωνίζεται. Οι "πράσινοι" έχουν σταντ μπάι τον Σπάχιτς, αλλά ο Βόσνιος δεν θα περιμένει και πολύ, αφού σήμερα θα μιλήσει με τη Βόλφσμπουργκ που τον θέλει.

Για του λόγου το αληθές, ιδού ο σύνδεσμος:
http://www.sport-fm.gr/article/161061

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

"Μάθε Παιδί μου Γράμματα" στη Μεγάλη του ΠΑΟ Σχολή...

Ο επιθετικογενούς
Του επιθετικογενή
Τον επιθετικογενής
Ω! Επιθετικογενέ!



Διαβάζουμε Derby για να ξεχάσουμε και τα λίγα λίγα γράμματα που μας έμαθε ο δάσκαλος στην Τρίτη Δημοτικού!


Πάμε με τον Επιθετικογενά και τον Επιθετικογενό!!!

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Βόλει: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-3


Με θρίαμβο του θρύλου 0-3 μέσα στην έδρα του ΠΑΟ, ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος της κανονικής περιόδου στο βόλει.

Εδώ και αρκετές αγωνιστικές η ομάδα μας δείχνει ότι είναι πολύ ανταγωνιστική φέτος και μάλλον ήρθε η ώρα να κλείσει μια -μακρυά για τον Ολυμπιακό, δύο φορές κυπελλούχο Ευρώπης- περίοδος χωρίς τίτλους.

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Καλά άρχισε το 2009!

Με μια απλώς αξιοπρεπή εμφάνιση η ομάδα πέρασε από την Τρίπολη με νίκη επί του Αστέρα και αύξησε τη διαφορά από τον -κατά τεκμήριο- πιο αξιόπιστο συνδιεκδικητή του πρωταθλήματος, τον Π.Α.Ο. σε 9 βαθμούς.
Κρατώ από το χθεσινό παιχνίδι την εμφάνιση του Λέτο σε έναν άθλιο αγωνιστικό χώρο, την αποτελεσματική προσπάθεια του Ντιόγκο και κυρίως του Πατσατζόγλου που απέφερε το πέναλτι με το οποίο άνοιξε το σκορ ο Γκαγιέτι, τον πάντα εξαιρετικό Αντώνη Νικοπολίδη και τον κόσμο του Ολυμπιακού που γέμισε μαζικά το πελοποννησιακό γήπεδο.
Πιο πολύ ακόμα κρατώ ένα πανό που έκανε την εμφανισή του στο γήπεδο με την υπογραφή GYZI 7. Άλλη μία απόδειξη ότι οι ολυμπιακοί είμαστε παντού, ακόμα και στις λίγες γειτονιές όπου παραδοσιακά ο Παναθηναϊκός νόμιζε ότι έχει μεγάλη δύναμη.
Τέλος κρατώ από όλη την αγωνιστική του Σαββατοκύριακου τα βαθειά χασμουρητά στο "ντέρμπι" Π.Α.Ο.-Α.Ε.Κ. Όπως σωστά παρατήρησε φίλος γαύρος της γειτονιάς μας "μας έχει κακομάθει ο Ολυμπιακός και δύσκολα αντέχουμε να βλέπουμε την κακοποίηση του ποδοσφαίρου στα υπόλοιπα παιχνίδια της Σούπερ Λιγκ".


Στο μπάσκετ είχαμε μια σχετικά εύκολη νίκη επί Πανελληνίου. εδώ ο στόχος είναι ένας και σαφέστατος. Καμιά ήττα μέχρι τη λήξη της κανονικής περιόδου για να έχουμε το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας. Έτσι το πρωτάθλημα δύσκολα θα χαθεί.