Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Τα "Διπλά" στην Πλατεία...

Τις μέρες που δεν είχαμε σχολείο, Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι ή απλώς τα Σαββατοκύριακα, ξεκινούσαμε το πρώτο δίτερμα στις 9 το πρωί, το δε τελευταίο στις 2 τη νύχτα. Τις υπόλοιπες μέρες - τις "εργάσιμες" σα να λέμε - παίζαμε όλες τις ελεύθερες σχολείου ώρες, ενίοτε φυσικά και μερικές εκ των ωρών που θα έπρεπε να ήμαστε για μάθημα...
Παίζαμε στην πλατεία της εκκλησίας του Αγ. Παύλου, που στην πρώτη της διαρρύθμιση με τα τέσσερα ξύλινα, κόκκινα παγκάκια τοποθετημένα ιδανικά σχεδόν για να ορίζουν τις δύο εστίες, αποτελούσε εξαιρετικό αγωνιστικό χώρο.

Παίζαμε στο "Βουναλάκι", δηλαδή στο παρκάκι που βρίσκεται απέναντι από τον Σταθμό Λαρίσης, με δυο αντικριστά ζευγάρια δέντρων να παριστάνουν τα τέρματα.

Παίζαμε στη μέση της Πλατείας Καραϊσκάκη, εκεί που είναι σήμερα ο σταθμός του μετρό "Μεταξουργείο" και ήταν αυτός ο πιο επίσημος αγωνιστικός μας χώρος, καθώς είχε την υπερπολυτέλεια του χλοοτάπητα και βεβαίως αποτελούσε τη χαρά κάθε τερματοφύλακα που μπορούσε να αναλίσκεται επί ώρες σε εντυπωσιακά πλονζόν και θεαματικές επεμβάσεις.

Παίζαμε στο -ήδη κλειστό τότε- Αλκαζάρ έναν από τους ιστορικότερους θερινούς κινηματογράφους της πόλης, αφού περνούσαμε με την παιδική μας ευελιξία κάτω από την κλειδωμένη σιδεριά της εισόδου και μέχρι να ξυπνήσουμε μεσημεριάτικα με τις φωνές μας και τα σουτ στον τοίχο του, τον ιδιοκτήτη του διπλανού σπιτιού.


Είχαμε και ομάδες που -ποιος ξέρει άραγε γιατί;- επέμεναν να επιλέγουν όνομα κυρίως διαλέγοντας κάποιο από τα καταστροφικότερα στοιχεία της φύσης, Αστραπή Αγ. Παύλου, Κεραυνός Βουναλακίου, Θύελλα Μεταξουργείου, Τυφώνας οδού Ιουλιανού κ.λ.π. Ορισμένες πάλι είχαν πέσει θύματα του βρετανικού ποδοσφαιρικού ιμπεριαλισμού που έμπαινε στα σπίτια μας κάθε Σάββατο απόγευμα από την τηλεόραση. Κάπως έτσι γεννήθηκε η Φόρεστ Αγίου Παύλου, η Άρσεναλ Σταθμού Λαρίσης και η Άστον Βίλα της οδού Ακομινάτου. Κάποιοι με μεγαλύτερη φαντασία προτίμησαν να ιδρύσουν την Ντιναμό Ομονοίας ενώ κάποιοι ταπεινότεροι έφτιαξαν την Δάφνη Ταρέλλα (οδού Ταρέλλα δηλαδή).


Η επιλογή ονόματος τελικώς ήταν εύκολη υπόθεση. Το πραγματικά δύσκολο ερχόταν μετά και αφορούσε στην επιλογή χρωμάτων. Το πράσινο ήταν εξ αρχής αποκλεισμένο. Δεν το ήθελαν οι γαύροι και ομάδα χωρίς ολυμπιακούς ποδοσφαιριστές ήταν αδύνατο να υπάρξει λόγω της συντριπτικής υπεροχής μας σε αριθμό και ποδοσφαιρική ικανότητα. Το κόκκινο συναντούσε κι αυτό δυσκολίες λόγω των παράλογων - όπως πάντα- απαιτήσεων που είχαν οι βάζελοι. Το κίτρινο γινόταν πιο εύκολα αποδεκτό, είναι γεγονός άλλωστε ότι η ΑΕΚ δεν προκαλούσε ποτέ ιδιαίτερα έντονα πάθη. Το μαύρο επίσης περνούσε εύκολα προς τεράστια ικανοποίηση των πέντε-έξι ΠΑΟΚτζήδων της γειτονιάς. Αλλά το χρώμα που κατείχε την μερίδα του λέοντος ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη το μπλε. Σε όλες του τις αποχρώσεις και συνηθέστερα συνδυασμένο με το λευκό, λιγότερο με το μαύρο, το κόκκινο ή το κίτρινο.


Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο που άπτεται των αρμοδιοτήτων της μεταφυσικής είχαμε ήδη ανακαλύψει από την προεφηβική μας ηλικία το σύστημα πρωταθλήματος που εφαρμόζεται στην κοιτίδα του ποδοσφαιρικού πολιτισμού, στην Αργεντινή. Apertura και Clausura, εν ολίγοις δύο Πρωταθλήματα κάθε σεζόν και δύο Κύπελλα. Πολυνίκης στις ιστορικές αυτές διοργανώσεις υπήρξε η Αστραπή Αγ. Παύλου που είχε μόνη της όσους τίτλους κέρδισαν όλοι οι άλλοι μαζί. Ήταν σα να λέμε ο Ολυμπιακός της γειτονιάς. Σήμερα σεμνύνομαι ότι ετίμησα επί πολλά συναπτά έτη τη φανέλα της.


Παίζαμε τέλος και το ντέρμπι των ντέρμπι, τον απόλυτο αγώνα, την μητέρα όλων των μαχών, το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Για την ακρίβεια δεν ήταν ακριβώς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, δεν θα μπορούσε να είναι, διότι οι παναθηναϊκοί κινδύνευαν να μην συμπληρώσουν ομάδα (τουλάχιστον να μην συμπληρώσουν αξίομαχη ομάδα). Γι αυτό ο αγώνας μετατρεπόταν σε Ολυμπιακός-Μικτή Όλων των Άλλων, όπου η Μικτή όλων των Άλλων ήταν ένα συνονθύλευμα αποτελούμενο κατά 70% από παναθηναϊκούς, 20% ΑΕΚτζήδες και 10% ό,τι άλλο υπήρχε. Όσο για τα αποτελέσματα αυτών των παιχνιδίων;

Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να χάσαμε ποτέ...


Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

"O κυρ Αχιλλέας η Ολυμπιακάρα"...

...όπως ήθελε να μείνει στις αναμνήσεις μας ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, ο μεγάλος ολυμπιακός, ο σπάνιος άνθρωπος του ποδοσφαίρου μας, ο εξαιρετικός τερματοφύλακας, "έφυγε" σήμερα σε ηλικία 101 ετών.
Το έμαθα μόλις πριν λίγο με συγκίνηση, από μήνυμα του φίλου και πιστού γαύρου της γειτονιάς μας Γιώργου Πέππα.

Πρόσφατα στο ιστολόγιο του "Ανεξιχνίαστου Ιππότη" είχαμε ένα μικρό αφιέρωμα στον πιο αγαπημένο παππού του ελληνικού ποδοσφαίρου, το μεταφέρουμε κι εδώ:


..........................................
Ο παππούς.
Ο σημαντικότερος "παππούς" του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι παλαιότερος και από την ίδια την ομάδα που αγωνίστηκε.Τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Γεννήθηκε στα 1907 στον Πειραιά και βαδίζει φέτος αισίως στα 101 χρόνια του. Είναι φυσικά ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.
Τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδος προπολεμικώς, αφηγείται την ιστορία του αγώνα της Εθνικής Ελλάδος στο Μιλάνο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα 1934. Όταν είδαν οι Έλληνες διεθνείς στα αποδυτήρια τους Ιταλούς, σωματώδεις, ψηλούς και με φήμη εξαιρετικών ποδοσφαιριστών τους κατέλαβε σχεδόν πανικός. Ο κυρ-Αχιλλέας τότε εμψύχωσε τους συμπαίκτες του λέγοντας: "Τι φοβάστε μωρέ; Μάνα τους γέννησε κι αυτούς, μάνα μας γέννησε κι εμάς!" και άρχισε να τραγουδάει το "μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά".
Από τις πρώτες στιγμές του αγώνα η ελληνική εστία δέχτηκε ασφυκτική πίεση από τους Ιταλούς -που στο τέλος αυτού του μουντιάλ ανακηρύχθηκαν πρωταθλητές κόσμου- και σε μια από τις πρώτες φάσεις έπεσε η τραγιάσκα του Αχιλλέα στο έδαφος. Για να καταφέρει να την μαζέψει, σε κακά χάλια και τσαλαπατημένη από τα πόδια συμπαικτών και αντιπάλων, χρειάστηκε να περάσουν δεκαεπτά (17) ολόκληρα λεπτά και αυτό πρέπει να είναι ένα από μεγαλύτερα ρεκόρ συνεχούς άσκησης πίεσης σε μία εστία. Για την ιστορία το τελικό σκορ ήταν 4-0 υπέρ της Εθνικής Ιταλίας και παρά ταύτα ο Γραμματικόπουλος δέχτηκε πρόταση μεταγραφής στη Μίλαν,φανταστείτε πόσα είχε πιάσει ο "παππούς"...


...........................................



Η κηδεία του Αχιλλέα θα γίνει την Παρασκευή 2 Γενάρη 2009. Η νεκρώσιμη ακολουθία στις 11:00 από τον Αγιο Βασίλειο Πειραιώς και η ταφή του στο Γ΄ Νεκροταφείο.

Φυσικά οι ολυμπιακοί της γειτονιάς μας θα ήμαστε εκεί γιατί σε ανθρώπους σαν τον Γραμματικόπουλο οφείλουμε πολύ περισσότερα, τούς χρωστάμε την περηφάνια να ήμαστε γαύροι.



Καλό Ταξίδι κυρ Αχιλλέα ολυμπιακάρα!!!


Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Μια -ακόμα- θρυλική βδομάδα...

...με τη σπουδαία νίκη επί της βερολινέζικης Χέρτα (4-0) για το Κύπελλο UEFA, με την αγχώδη επικράτηση επί του Θρασύβουλου στο Καραϊσκάκη (πρωταθλητής χειμώνα και φέτος ο Ολυμπιακός, έξι βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο), με δύο εντυπωσιακές νίκες στο μπάσκετ επί της Τσιμπόνα για την Ευρωλίγκα και επί των Τρικάλων με 111 πόντους ενεργητικό, με τη νίκη της ομάδας βόλεϋ στη Θεσσαλονίκη εναντίον του ΠΑΟΚ, με -μια ακόμα- νίκη στο πόλο, με τον θρίαμβο των κοριτσιών αυτή τη φορά του βόλεϋ επί του ΠΑΟ, μέσα στον "Τάφο του Ινδού"...

Καλές Γιορτές λοιπόν σε όλους και να θυμάστε ότι κι ο Άη Βασίλης είναι ερυθρόλευκος...

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Χωρίς αντίπαλο...

Σε έναν διαδικαστικό περισσότερο αγώνα, ο Θρύλος νίκησε χθες τον Λεβαδειακό με 1-0. Το παιχνίδι δεν ήταν απ' τα καλύτερα σε απόδοση της φετινής χρονιάς, αλλά ακόμα και έτσι θα μπορούσε να έχει λήξει με πολύ μεγαλύτερο σκορ, αν δεν αστοχούσαν οι Όσκαρ και Μήτρογλου σε μερικές πολύ καλές περιπτώσεις στο 2ο ημίχρονο, οι οποίες μάλιστα προήλθαν από συνδιασμένο παιχνίδι. Να ξεχωρίσουμε την παρουσία του Μπελούτσι καθώς και την ενέργεια του Λέτο στο γκολ-μια από τις λίγες μέχρι τώρα θεαματικές, αλλά και αποτελεσματικές ταυτόχρονα ενέργειες του φαντεζίστα απ' την Αργεντινή. Να ξεχωρίσουμε και το -πάντα μεστό- παιχνίδι του Τζόλε από τη στιγμή που μπήκε στον αγωνιστικό χώρο.
Με το αποτέλεσμα αυτό ο Ολυμπιακός βρέθηκε -ήδη- σε έξι βαθμων απόσταση από τον κοντινότερο στην βαθμολογία αντίπαλό του.


Υ.Γ.: Η χθεσινή αγωνιστική έγινε μέσα σε συνθήκες που καθιστούσαν το ποδόσφαιρο δευτερεύουσας σημασίας δραστηριότητα. Το τουλάχιστον τραγικό συμβάν της δολοφονίας ενός εφήβου από έναν ασυνείδητο αστυνομικό υπάλληλο και τα γεγονότα που ακολούθησαν σκίασαν - λογικά και προφανώς- την αθλητική επικαιρότητα. Σε πολλά γήπεδα της χώρας (εντονότατα δε στο "Καραϊσκάκη" που αποτελούσε πάντα περιοχή κοινωνικών ζυμώσεων) σχολιάστηκαν τα γεγονότα -με πανώ, συνθήματα κ.λ.π.- δείχνοντας ότι ο χώρος του ποδοσφαίρου δεν είναι έξω από την κοινωνική πραγματικότητα.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

1η Μηνιαία Συνάθροιση

Την Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008, τ' Άη Λευτέρη ανήμερα, θα "ελευθερώσουμε" όλοι οι γαύροι της γειτονιάς μας το πάθος μας για τον Ολυμπιακό στην 1η Μηνιαία Συνάθροιση της Σελίδας μας.

Σκοπεύουμε να μαζευόμαστε κάθε μήνα, τουλάχιστον μία φορά. Να μιλάμε για τον Ολυμπιακό να διασκεδάζουμε και να οργανώνουμε τη συλλογική μας δράση.
Κάθε συνάντηση είναι ανοιχτή σε όλους τους ολυμπιακούς (και τους φίλους τους), αλλά μια επικοινωνία πριν μέσω της σελίδας μας, θα ήταν χρήσιμη.

Στην πρώτη αυτή συγκέντρωσή μας θα θέλαμε να μιλήσουμε -εκτός των άλλων- για την ιδέα να εκδοθεί η σελίδα μας και σε έντυπη μορφή καθώς και και για το ζήτημα της δημιουργίας λέσχης για τους φίλους της προσπάθειάς μας.

Χμμμ...

Με μέτρια εμφάνιση η ομάδα μας έχασε στην Ουκρανία από την Μέταλιστ με 1-0. Σε ένα ματς που οι ποδοσφαιριστές μας προσπάθησαν, αλλά δεν κατάφεραν να πετύχουν ένα γκολ που -πιθανότατα- θα έκρινε και το τελικό αποτέλεσμα. Το έκαναν λίγο πριν τη λήξη οι Ουκρανοί, που είναι καλή ομαδούλα, γρήγοροι και ικανοί μπαλαδόροι.
Το κακό είναι ότι δεν δόθηκε συνέχεια στην πολύ καλή απόδοση των τελευταίων αγώνων. Το άλλο αποτέλεσμα στον όμιλό μας, Χέρτα-Γαλατά 0-1, επιτρέπει στον Θρύλο να προκριθεί ακόμη και με μια ισοπαλία στο τελευταίο παιχνίδι με την Χέρτα στο Καραϊσκάκη (εκτός συγκλονιστικής και περιέργως απρόβλεπτης νίκης της Μπενφίκα εναντίον της Μέταλιστ με οκτώ (8)!!! γκολ διαφορά).
Την Κυριακή υπάρχει ο Λεβαδειακός, αγώνας φαινομενικά εύκολος, αλλά μόνο φαινομενικά καθώς ο Ολυμπιακός θα παραταχθεί με πολλούς παίκτες μείον. Σίγουρα και όσοι απέμειναν μπορούν να τα καταφέρουν, αλλά το ζητούμενο είναι να επιστρέψουμε στις "κυριαρχικές" εμφανίσεις. Ίδωμεν...

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Απόψε...


...στο Χάρκιβ της Ουκρανίας η ομάδα δίνει ένα από τα καθοριστικότερα παιχνίδια της σεζόν. Όχι μόνο γιατί ενδεχόμενη νίκη θα εξασφαλίσει με βεβαιότητα σχεδόν την πρόκριση στην επόμενη φάση, αλλά και γιατί θέλουμε να δούμε να συνεχίζονται οι εξαιρετικές εμφανίσεις των τελευταίων αγώνων. Περισσότερο λοιπόν και απ' το βαθμολογικό ενδιαφέρον, απόψε έχει σημασία η καλή εμφάνιση που θα δείξει ότι ο φετινός Ολυμπιακός έχει διάρκεια στην καλή απόδοση.

Το ζήτημα με τους ευρωπαϊκούς αγώνες του Ολυμπιακού είναι σύνθετο. Εντελώς παραδόξως υφέρπει η φήμη πως ο Θρύλος δεν πάει καλά στην Ευρώπη. Παρ' ότι κατά καιρούς έχουμε φτάσει ως τους "8" και τους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ, παλαιότερα δε στους "8" του Κυπελλούχων και πιο πρόσφατα στους "16" του ΟΥΕΦΑ, παρ' ότι ο Ολυμπιακός έχει πετύχει τις δύο μεγαλύτερες νίκες ελληνικής ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ (5-0 με Μοζίρ και 6-2 με Λεβερκούζεν), παρ' ότι συνολικά έχει πετύχει θριάμβους όπως η πρόκριση επί των Σέλτικ και Κάλιαρι στην δεκαετία του '70 ή ο αποκλεισμός του Άγιαξ στα χρόνια του '80, παρ' ότι έχει αποκλειστεί δύο φορές από την επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ με βαθμολογική συγκομιδή δέκα (10!) βαθμών - μια χρονιά μάλιστα αγωνιζόμενος εναντίον της φιναλίστ του προηγούμενου τελικού και της νικήτριας του επόμενου, παρ' ότι έχει στο ενεργητικό του νίκες και εντυπωσιακά παιχνίδια όπως το 1-3 με την Βέρντερ στην Γερμανία, το 3-0 με τη Γαλατά Σεράι στη Ριζούπολη, το 1-2 με τη Λάτσιο στη Ρώμη, το 1-2 με την Γιουβέντους στο Παλέρμο, το παλαιότερο 1-2 με τη Διναμό στη Μόσχα,το αλησμόνητο 3-0 επί της Άντερλεχτ στην Πάτρα,το πρόσφατο 5-0 επί της Μπενφίκα, παρ' ότι τέλος έχει την μεγαλύτερη κατ' απόλυτο τρόπο νίκη ελληνικής ομάδας σε διεθνές παιχνίδι, εκείνη εναντίον της Σάντος (σε μια εποχή που τέτοιοι αγώνες είχαν σημαίνουσα αξία).
Επιτυχίες όλες αυτές που εκμηδενίζονται από μια -πολύ μελετημένη είναι η αλήθεια- επικοινωνικαή πολιτική τον αντιπάλων μας που θέλει να παρουσιάσει τον Ολυμπιακό ανυπόληπτο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, για να κρύψει την ουσιαστική δική τους αγωνιστική ανυπαρξία.

Από σήμερα λοιπόν θα ξεκινήσουμε ένα αφιέρωμα για τους παλαιότερους ευρωπαϊκούς αγώνες του Θρύλου. Σκόρπια και χωρίς χρονολογική σειρά θα θυμηθούμε μερικά από τα όμορφα ευρωπαϊκά μας βράδια.

Αρχίζουμε με έναν φόρο τιμής στον μεγάλο-και αγαπημένο- ΜΑΓΟ που πέρασε απ' το λιμάνι και θα είναι για πάντα εκεί.
Κυρίες και Κύριοι, Ολυμπιακός-Γαλατά 3-0
με κερασάκι στην τούρτα το τρίτο γκολ από τον Ζιοβάννι Σίλβα ντε Ολιβέιρα :
http://www.youtube.com/watch?v=mSd-hEs-KHE


Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

"Νά 'χα χίλια μάτια..."


...να βλέπω αυτόν τον Ολυμπιακό.

Πλήρης σε όλες τις γραμμές, με εξαιρετικό ποδόσφαιρο, δημιουργικό και διαρκώς πιεστικό για τον αντίπαλο, με ανάπτυξη από τον άξονα και τις πτέρυγες, με ποδοσφαιριστές μεγάλων τεχνικών δυνατοτήτων και σπουδαίας τακτικής αντίληψης.


Βεβαίως φαίνεται πια η δουλειά του Βαλβέρδε και είναι καλή δουλειά. Χθες στον 4-1 εναντίον του Πανιωνίου στο Γήπεδο Καραϊσκάκη είδαμε μια από τις ομορφότερες παραστάσεις των τελευταίων ετών. Ο επόμενος αγώνας είναι με την Μέταλιστ στην Ουκρανία. Τον Ολυμπιακό που παίζει έτσι δεν μπορεί να τον σταματήσει ούτε η ουκρανική ομάδα, ούτε το κρύο, ούτε η ζέστη, ούτε κανένα άλλο καιρικό φαινόμενο. Άλλωστε σφοδρότερο καιρικό φαινόμενο για τους αντιπάλους τους από τον Θρύλο δεν υπάρχει.


Καλό μήνα να έχουμε!!!






Υ.Γ.:Χθες ήρθε στο γήπεδό μας ο Τάκης Λεμονής ως προπονητής του Πανιωνίου. Αποθεώθηκε από τους οπαδούς μας και το αξίζει.