Πόλο ή που χάθηκαν όλοι οι "ολυμπιακάρες";

Αυτό που συμβαίνει εδώ και κάποιο διάστημα με το αντρικό πόλο του Ολυμπιακού είναι φαιρδό και άθλιο ταυτόχρονα. Αφήνεται στην πλήρη παρακμή μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη ομάδα που είχε ποτέ ο σύλλογος σε όλα τα -ομαδικά τουλάχιστον- αθλήματα. Το πόλο έχει καταφέρει μοναδικά πράγματα, από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι και να κατακτήσει δύο χρονιές όλους τους έλληνικούς τίτλους (πρωτάθλημα και κύπελλο) χωρίς να παραχωρήσει έστω μία ισοπαλία, μόνο με νίκες. Το τμήμα αυτό είναι το στολίδι του ερασιτέχνη.

Η αρχή έγινε με την αποχώρηση του Θοδωρή Χατζηθεοδώρου. Τώρα μένουν και τα συμβόλαια των υπολοίπων αθλητών στον αέρα. Κανείς από όλους του "ολυμπιακούς" που κάθε δυο και λίγο δηλώνουν πως ο Ολυμπιακός είναι η ταυτότητά τους, το σπίτι τους, το εικονισμά τους και άλλα παρόμοια, δεν φιλοτιμήθηκε προς το παρόν να δώσει τα πραγματικά ελάχιστα χρήματα που χρειάζεται η υδατοσφαίριση για να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη. 

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης των οικονομικών μεγεθών, να πούμε πως θα αρκούσαν τα χρήματα του συμβολαίου ενός  (όχι του πιο ακριβοπληρωμένου) μπασκετμπολίστα, του Βασιλόπουλου φερ' ειπείν, (έτσι για να αναφέρουμε τυχαία ένα όνομα) για να γίνει το τμήμα υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού όχι μόνιμος πρωταγωνιστής στην Ελλάδα, όπως ήδη είναι, αλλά μόνιμος πρωταθλητής Ευρώπης.

Οι προβεβλημένοι και πλούσιοι "ολυμπιακάρες" πάντως ας ξέρουν πως από αυτά κρίνονται. Και όχι από τις πομπώδεις δηλώσεις αφοσίωσης στον Θρύλο. Κι αυτό ισχύει για όλους.