"Πέτρινα Χρόνια"

Λέτε να έρθουν πάλι αυτά που -κινηματογραφικά- ονομάζουμε «πέτρινα χρόνια»; Λέτε να έρθει η περίοδος που μια ομάδα με πάθος, με μαγκιά, με καλό έως πολύ καλό κατά διαστήματα ποδόσφαιρο, με οπαδούς -κυρίως αυτούς- με αξιοπρέπεια αθλητική, με ποδοσφαιριστές σαν τον Ντέταρι, τον Λιτόφτσενκο, τον Προτασόφ, τον Αναστόπουλο, και άλλους της ίδιας εμβέλειας με προπονητές σαν τον Μπλαχίν και τον Πέτροβιτς, θα κατακτήσει μέσα σε δέκα ολόκληρα χρόνια μόνο δύο Κύπελλα; Λέτε να ξαναγίνει τόσο δυσώδες το ελληνικό ποδόσφαιρο όπως εκείνες τις εποχές; Εποχές που οι νόμοι του ελληνικού κράτους είχαν γίνει κουρελόχαρτα. Που κάποιος ποδοσφαιριστής ονόματι Ευστράτιος Αποστολάκης υπέγραφε διπλά συμβόλαια, αλλά δεν τον τιμωρούσε κανείς. Που ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού έμπαινε στο γήπεδο με πιστόλι ανά χείρας. Που ο ίδιος πρόεδρος έκανε σκουπίδι έξω από τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού Σταδίου σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση κάποιον αστυνομικό ονόματι Ζουμπούλη. Που αγώνες του Ολυμπιακού διακόπτονταν στο τελευταίο πεντάλεπτο κι ενώ ο Ολυμπιακός είχε σίγουρη τη νίκη. Που αυτοί οι αγώνες επαναλαμβάνονταν ολόκληροι , ενώ για ίδιο συμβάν σε άλλο ματς τιμωρούσαν τον Ολυμπιακό με μηδενισμό και αφαίρεση βαθμών. Που ο εκμαυλιστής ποδοσφαιριστών και σωματείων είχε στην άμεση ιδιοκτησία του δύο ομάδες του πρωταθλήματος και στην έμμεση άλλες τέσσερις. Να τις μετρήσουμε; ΟΦΗ, Κόρινθος, Δόξα Δράμας, Αθηναϊκός, Απόλλωνας.
Που δρούσε ο αλήστου μνήμης διαιτητής Σπανέας και ο ακόμα αθλιότερος πρόεδρος της ΕΠΟ Τριβέλλας. Που δρούσαν μαζί τους οι Κυφωνίδης, Μπίκας, Ζακεστίδης, Μποζατζίδης, Αμπελάκιας, Λάτσιος, Τεβεκέλης, Φλώτσιος κ.ο.κ. Που έζεχνε το σκάνδαλο Χουαν Ραμόν Μπουμπλή, ύστερα το σκάνδαλο Ραούλ Αλβάρο Μπιστάκη, ύστερα το σκάνδαλο Κιάπε (και «Θαλή» φυσικά...) και πάει λέγοντας... Που ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της περιόδου, ο Πάρις Γεωργακόπουλος, αναγκαζόταν να σταματήσει το ποδόσφαιρο σε νεαρότατη ηλικία. Που ποδοσφαιριστές-εγκληματίες σαν τον Καλλιτζάκη έχαιραν απολύτου ασυλίας. Που η ανύπαρκτη δωροδοκία (με γούνες...) του διαιτητή Άνχελ Νιέτο (σα να λέμε του ευρωπαίου Σπανέα, Ζλατάνου, Βουράκη. Ακρίδα κ.λπ) χάριζε το «Κύπελλο Καλής Πορείας» στον «πρέσβη».
Που... που... που...
Λέτε πως μπορούν να επιστρέψουν πάλι εκείνα τα χρόνια;
Εγώ πάντως λέω πως όχι....