Αφορά τον πρόεδρο και τη διοίκηση αν και νομίζω πως στον Ολυμπιακό ο όρος διοίκηση είναι ευτελέστερος πια και του όρου προπονητής. Διοίκηση σημαίνει (αν δεν με απατούν τα ελληνικά μου) μια ομάδα ανθρώπων που ασχολείται με τη οργανωση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα, από το εμπορικό μέχρι το αθλητικό, που επιλέγει στρατηγικές και τακτικές και αποφασίζει για την εφαρμογή τους. Λοιπόν στον Ολυμπιακό είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει "ομάδα διοίκησης", ενδεχομένως να υπάρχουν μεμονομένα άτομα, πάντως ομάδα σίγουρα όχι. Αλλά το χειρότερο είναι -και είμαι εξίσου βέβαιος και γι αυτό- πως αυτή -η ανύπαρκτη ως τέτοια- ομάδα το μόνο που δεν κάνει είναι να "αποφασίζει" και να "επιλέγει". Αυτά τα κάνει ο Σωκράτης μόνος του, πράγμα που βεβαίως είναι κακό, αλλά δεν είναι το χειρότερο κακό. Απείρως θλιβερότερο και επαχθέστερο είναι πως ο Σωκράτης Κόκκαλης "ασχολείται", "αποφασίζει" και "επιλέγει" όταν, αν και εφ' όσον αποφασίσει να το κάνει. Αποτέλεσμα; Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού στα δύο τρίτα (και βάλε) της σεζόν πηγαίνει με τον "αυτόματο πιλότο". Και στο ποδόσφαιρο με τον "αυτόματο" δεν πηγαίνεις πουθενά.
Δεν πιστεύω πως ο Κόκκαλης βλέπει τον Ολυμπιακό συμφεροντολογικά. Τουλάχιστον δεν πιστεύω πως τον βλέπει μόνο έτσι. Δεν πιστεύω πως δεν θέλει ή ακόμα και πως δεν μπορεί να τον στηρίξει οικονομικά και -εξίσου σημαντικό αυτό- οργανωτικά. Δεν πιστεύω πως αδιαφορεί για την τύχη της ομάδας. Δεν πιστεύω ότι θέλει συνειδητά να εξαπατήσει τον κόσμο. Πιστεύω όμως ότι -απλούστατα- δεν μπορεί. Δεν μπορεί να είναι πια αυτό που εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια ήταν. Δηλαδή ο απόλυτος οικονομικός, διοικητικός και οργανωτικός άξονας γύρω από τον οποίο κινήθηκε όλο το σύστημα ΠΑΕ Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.
Δεν μπορεί γιατί τα χρόνια περνούν για όλους και φυσικά για τον ίδιο, δεν μπορεί γιατί βρισκόμαστε σε κατάσταση εθνικής και διεθνούς οικονομικής κρίσης που η λογική λέει ότι είναι αδύνατο να μην τον έχει αγγίξει.
Είναι αλήθεια, ο Σωκράτης Κόκκαλης υπήρξε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού με τον οποίο σύλλογος έφτασε στις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Στα 12 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια, στα επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα, στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και δύο φορές στις 16. Επί Κόκκαλη ο Ολυμπιακός επέκτησε -επιτέλους- σύγχρονο προπονητήριο. Επί Κόκκαλη -επιτέλους ξανά- δημιουργήθηκαν τμήματα υποδομής και ποδοσφαιρικές "ακαδημίες" του Ολυμπιακού σε όλη την Ελλάδα. Επί Κόκκαλη αγωνίστηκε στον Θρύλο ο μεγαλύτερος μπαλαδόρος που είδαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα, ο Ζιοβάνι. Επί Κόκκαλη είδαμε στην ομάδα ποδοσφαιριστές σαν τον Καρεμπέ, τον Τζόλε, τον Ριβάλντο, τον Ζάχοβιτς, τον Ζέτερμπεργκ, τον Ζε Ελίας, τον Γκαλέτι, τον Ντάρκο, τον Γεωργάτο, τον Στέλιο και τόσους άλλους. Θα έλεγα επίσης πως επί Κόκκαλη έγινε το νέο Καραϊσκάκη, αλλά αφ' ενός το παλιό ήταν μακράν πιο όμορφο, αφ' ετέρου το ιδιόκτητο (ή ιδιόχρηστο στην περίπτωσή μας) γήπεδο είναι μεγάλη υπόθεση για τη ιδιοκτησία μιας ομάδας, αλλά -νομίζω- ότι πολύ απέχει απ' το να είναι και σωτήριο για την ίδια την ομάδα. Θυμίζω πως η Μίλαν ή η Γιουβέντους δεν έχουν ιδιόκτητα γήπεδα, αυτό όμως δεν τις κάνει μικρές ομάδες...
Τέλος πάντων, σωστά και αληθινά όλα τα παραπάνω περί προσφοράς Κόκκαλη, αλλά επείδη "τα στερνά τιμούν τα πρώτα", αν ο Σωκράτης συνεχίσει να μην αντιλαμβάνεται το προφανές, ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός χρειάζεται να περάσει σε μία άλλη φάση, με ένα νέο μοντέλο οργάνωσης, λιγότερο προσωποπαγούς και κυρίως λιγότερο πατερναλιστικής, τα "στερνά" μπορεί να είναι τόσο άθλια που να σβήσουν από τη μνήμη μας τα ένδοξα "πρώτα"...
Συμφωνώ, φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή