Μια χαμένη χρονιά. "Τις Πταίει;" (Μέρος 2ον)

Ευθυνών συνέχεια και πάμε στους προπονητές. Το υγιέστερο θα ήταν να λέμε "στον προπονητή", αλλά είναι πια μετρημένες στα δάχτυλα οι χρονιές που ο Ολυμιακός βγάζει τη χρονιά με έναν προπονητή. Στα τρία τελευταία χρόνια πέρασαν (προς το παρόν) έξι προπονητές, δηλαδή ο μέσος όρος είναι δύο ανά σεζόν.

Φοβάμαι πως ακόμα κι αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Σημαντικότερο είναι να δούμε πόσοι από αυτούς ήταν πραγματικοί προπονητές. Που θα πει προπονητές με γνώσεις και κατάλληλη εκπαίδευση, προπονητές με πείρα σε αγωνιστικό επίπεδο ανάλογο με εκείνο του Ολυμπιακού, προπονητές, τέλος, με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δουλειάς που δημιουργήθηκε στη βάση των ανάγκων και των στόχων της ομάδας.

Αλλά τεχνική καθοδήγηση σε σωματεία που είναι στην πιο ψηλή κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και που φιλοδοξούν, τουλάχιστον θεωρητικώς, να σταθεροποιηθούν μέσα σε έναν κύκλο καλών ευρωπαϊκών ομάδων, μέσα ας πούμε περίπου στις είκοσι καλύτερες ομάδες της ηπείρου, δεν σημαίνει μόνο προπονητής. Μιλάμε για ένα σχετικά ευρύ φάσμα ανθρώπων, προπονητών, επιστημόνων του αθλητισμού, διαιτολόγων, εργοφυσιολόγων, γιατρών, γυμναστών, ψυχολόγων και άλλων ακόμα που λειτουργούν σαν ομάδα και με συντονισμένη δουλειά προσπαθούν να φέρουν αποτέλεσμα σε πολλά επίπεδα. Δεν είναι μόνο οι νίκες και τα πρωταθλήματα που θα κατακτήσεις. Είναι η δυνατότητα να παράγεις νέους ποδοσφαιριστές, είναι ακόμα η ικανότητα του τεχνικού επιτελείου να αυξάνει την αξία των ποδοσφαιρτών της πρώτης ομάδας, έτσι ώστε όχι μόνο να παράγει κέρδη από πιθανή μεταγραφή τους, αλλά να κάνει τον σύλλογο δελεαστικό για ποδοσφαιριστές ταλέντα που θα δουν ενδεχόμενη μεταγραφή τους στον Ολυμπιακό σαν βατήρα για την απογείωση της καριέρας τους. Είναι αναλόγως με τα παραπάνω η ικανότητα να προστατεύεις την καριέρα των ποδοσφαιριστών σου. Πόση εμπιστοσύνη λέτε να δείχνει ένας νέος αθλητής στον φετινό Ολυμπιακό που κάθε βδομάδα έχει και έναν καινούριο τραυματία στις προπονήσεις του;
Και επιτέλους ας καταλάβουν στον σύλλογο πως η δουελιά στις υποδομές είναι επένδυση και μάλιστα σοβαρή επένδυση. Η ακαδημία τερματοφυλάκων της Παιανίας (μακράν η καλύτερη στην Ελλάδα) παρήγαγε κατά σειρά τρεις βασικούς τερματοφύλακες για την ομάδα του Παναθηναϊκού. Τους θυμίζω: Χαλκιάς, Κοτσόλης, Τζόρβας και οι τρεις με συμμετοχές στην εθνική ομάδα. Πόσο καιρό έχει να αγωνιστεί με αξιώσεις στον Ολυμπιακό ποδοσφαιριστής από τα τμήματα υποδομής;

Ας γυρίσουμε όμως στο βασικό: Πόσοι από τους προπονητές που πέρασαν από τον Ολυμπιακό ήταν κανονικοί προπονητές; Ας μιλήσουμε μόνο για φέτος. Ο Κετσμπάγια; Χμμ...έτσι κι έτσι. Διπλωματούχος ήταν, μια σχετική εμπειρία - σε σύλλογο πολύ, μα πάρα πολύ μικρότερων φιλοδοξιών- είχε. Τι δεν είχε; Τα εξής τρία: Γνώσεις πραγματικές, ειδικό βάρος και προσωπικότητα. Πως να σταθείς στον Ολυμπιακό χωρίς αυτά τα τρία;

Ο Ζίκο ή Λευκός Πελέ; Απλώς ανύπαρκτος! Με βαρύ όνομα που ο ίδιος φροντίζει να ευτελίζει υποκρινόμενος τον προπονητή. Με μια κάποια πείρα και ένα ιστορικό πολλών αποτυχιών και μιας σχετικής επιτυχίας στην Τουρκία. Στην πράξη αποδείχτηκε αδαέστατος περί του αντικειμένου και θεωρώ απίθανο να έχει φοιτήσει κανονικά σε σχολή. Περισσότερο διασκεδαστής παρά κόουτς, ας δούμε την αλήθεια κατάματα: ήταν χειρότερος του Κετσμπάγια, όσο κι αν θέλει πολύ προσπάθεια αυτό.

Ο τρίτος: Μπόζινταρ Μπάντοβιτς ή απλώς "Μπόσκο" όπως τον φωνάζουν όλοι. Πολύ καλό παιδί, άμοιρος ευθυνών για την κατάσταση που παρέλαβε, διπλωματούχος και διαβασμένος μεν, ανύπαρκτος σαν προσωπικότητα και παντελώς άπειρος δε. Ανέλαβε τον Ολυμπιακό και τηλεφωνούσε στον Μιχάλη Μητροτάσιο έναν καθηγητή Ποδοσφαίρου στην Σχολή Προπονητών της ΕΠΟ και στα ΤΕΦΑΑ (καλό επιστήμονα, αλλά κακό δάσκαλο και ανύπαρκτο σαν προπονητή) για να τον ρωτήσει τι να κάνει στην προπόνηση. Με όλη τη συμπάθεια για τον Μπόσκο, είναι ποτέ δυνατόν να είναι έτσι ο προπονητής του Ολυμπιακού ή μήπως θα ήταν ποτέ δυνατό με έναν κανονικό προπονητή να βρίσκονται τα σέντερ μπακ σου  σε θέσεις δεξιού ή αριστερού εξτρέμ;

Ας γυρίσει στη θέση του σκάουτερ ο Μπόσκο και όταν, αν και εφ' όσον αποκτήσει τις εμπειρίες για το επίπεδο του Ολυμπιακού, ας τον ξαναδούμε. Όμως ήμαρτον πια ας έρθει ένας κανονικός προπονητής.

Ας τον λένε Βαλβέρδε ή Τερίμ ή Λοράν Μπλαν ή Μπάγιεβιτς ή Λεμονή ή Μουρίνιο ή Μπούκοβι ή Χελένιο Χερέρα ή Λάκη Πετρόπουλο ή ακόμα και Σάκη Τσιώλη, αρκεί να είναι κανονικός προπονητής. Ζητάμε πολλά;