Η αλήθεια...

...είναι πως αυτός ο Ολυμπιακός συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε μόλις δυο μήνες πριν, από την αθλιότητα των play off. Η αλήθεια επίσης είναι ότι χθες στο Ισραήλ αποκλείστηκε από μια ομάδα που με δυσκολία θα έσωζε την κατηγορία αν βρισκόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η αλήθεια, τέλος, είνα πως μέσα στο γήπεδο ο υπάρχων Ολυμπιακός δεν μπορεί να τρομάξει πια κανέναν. Να πούμε και άλλες αλήθειες;
Ότι ο Λίνεν επέμεινε να αγωνίζεται με δύο μόνο κεντρικά χαφ, ενώ βρίσκεται στη μέση της προετοιμασίας, ενώ οι αντίπαλοι έκαναν το 80% των επιεθέσεων τους από τον άξονα, ενώ είχε γίνει προφανέστερο του προφανούς πως οι ισραηλινοί είχαν τον πραγματικό έλεγχο στο κέντρο και στη φάση της κατοχής της μπάλας και όταν την είχαμε εμείς και -ακόμη τραγικότερο αυτό - όταν τη διεκδικούσαμε. Ότι ο (δεν θα γίνεις Galletti και Γιαννακόπουλος ποτέ) Ρόμενταλ έπαιξε περί τα 70' στα αριστερά, ενώ μόλις στον πρώτο αγώνα είχε γίνει σαφές πως το πιο αποδοτικό σχήμα στα άκρα ήταν αυτό με Ζαϊρί αριστερά και Ρόμενταλ δεξιά.
Ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές στην ομάδα που δεν είναι πια σε θέση να αγωνιστούν σε τέτοιο (ενδεχομένως και σε πολύ πιο χαμηλό) επίπεδο. Ότι ο Ντιόγκο ούτε την τεχνική του περιφερειακού κυνηγού διαθέτει, ούτε την εκρηκτικότητα, την αντίληψη και τα τελειώματα του σέντερ φορ περιοχής. Χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει πως έχει κάποια από τα παραπάνω σε αφθονία ο Μήτρογλου. Το αποτέλεσμα; Παίζουμε με επιθετικούς που δεν μπορούν να κάνουν το βασικό τους καθήκον, το οποιο, πέρα από το γκολ είναι η παραγωγή ανησυχίας στην αντίπαλη άμυνα, ειδικώς μάλιστα στο κέντρο της. Αλοίμονο, είναι φόρες που η κίνησή τους προς τη μπάλα δεν γίνεται καν με τον σωστό χρονισμό (το τάιμινγκ που λέει κι ο λαός μας). Εξαίρεση ο Ντάρμπισιρ κι αυτός περισσότερο λόγω ποδοσφαιρικής παιδείας παρά ικανοτήτων. Κρίμα που δεν έχει συνέχεια στην απόδοσή του.
Ότι με δύο "8άρια" στα χαφ, δηλαδή τους Ντουντού-Μαρέσκα, δεν γίνεται δουλειά. Ότι λείπει ένα σαφώς ανασταλτικό αμυντικό χαφ. Ένας Καρεμπέ, έστω ένας Ζε Ελίας, ένας Πουρσανίδης. Ύπαρχουν χρήματα για έναν τέτοιο σπουδαίο ποδοσφαιριστή, στη θέση ακριβώς που εδώ και δύο χρόνια (από τον τελευταίο σημαντικό τραυματισμό του Άκη Στολτίδη) υποφέρει η ομάδα ή πήγαν όλα στην εντυπωσιακή μεταγραφη Ριέρα;
Ότι ο αφελληνισμός της ομάδας έχει άμεσες και τραγικές συχνά συνέπειες στην ενέργεια και στην ένταση που βγάζει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Το τελευταίο χρόνο ο Ολυμπιακός δεν έχει πάρει ούτε ένα ματς στην υπερπροσπάθεια, στο "ενενήντα", στις καθυστερήσεις. Οι σπουδαιότερες ενδεκάδες στην ιστορία του συλλόγου στηρίχθηκαν σε μια φουρνιά εξαίρετων ελλήνων παικτών. Γεωργάτος, Αλεξανδρής, Γιαννακόπουλος, Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Τζόρτζεβιτς (εν πολλοίς έλληνας κι αυτός) Καραπιάλης, Καραταΐδης, Στολτίδης, Πουρσανίδης και τόσοι άλλοι, έφεραν εν μέσω νόμου Μποσμάν και πλήρους ελευθερίας στην αγορά ξένων, μια ατελείωτη σειρά από πρωταθλήματα και πήγαν τον Ολυμπιακό στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Τυχαίο; Δε νομίζω...

Όλα αυτά είναι η αλήθεια. Και άλλα ακόμα που ήδη έχουν ακουστεί ή θα ειπωθούν σύντομα. Άλλωστε στον Ολυμπιακό μιλάν όλοι και πολύ. Όμως τώρα φαίνεται πως είναι η πιο απαιτητική στιγμή, όχι για να πουν, αλλά για να κάνουν. Από αυτή τη δράση θα κριθεί κι η νέα διοίκηση.