Περί Ενστάσεων και Άλλων Δαιμονίων

Τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο παρατηρείται μια ενστασιολαγνία, αλλά κυρίως μια ακατάσχετη ενστασιολογία. Όλα ξεκινούν από την ένσταση του Ολυμπιακού κατά της Καλαμαριάς τη χρονιά 2007-2008 και την απορρέουσα εξ αυτής κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η επίσημη θέση του Ολυμπιακού τότε είχε περιληπτικά ως εξής: "το ποδόσφαιρο παίζεται στα γήπεδα, αλλά με κανόνες και όταν οι κανόνες παραβιάζονται πρέπει να επεμβαίνουν τα όργανα και να εφαρμόζονται τα νόμιμα". Η δε ανεπίσημη θέση του συλλόγου ήταν ακόμα απλούστερη: "όλες οι ομάδες στη θέση μας αυτό θα έκαναν."


Η ημιεπίσημη (διότι επίσημη δεν υπήρξε ποτέ) θέση των αντιπάλων του Ολυμπιακού πέρασε από πολλές φάσεις. Στην αρχή αναπτύχθηκε η θεωρία πως ο Ολυμπιακός είχε νομικώς άδικο, αλλά οι διασυνδέσεις του με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και το διεφθαρμένο σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου τον δικαίωσε στα ελληνικά δικαστήρια. Γι αυτό η αμέσως θιγόμενη Καλαμαριά, η εμμέσως θιγόμενη ΑΕΚ και ο απολύτως άσχετος με την υπόθεση ΠΑΟ απευθύνθηκαν στα διεθνή δικαστήρια, όπου και εκείνα δικαίωσαν τον Ολυμπιακό.

Όταν λοιπόν κατέρρευσε αυτή η γραμμή, ο συνεταιρισμός των υπόλοιπων ελληνικών συλλόγων εκτός του Ολυμπιακού (εξ αφορμής αυτής της υπόθεσης άλλωστε επανεπιβεβαιώθηκε το διαρκές σχήμα του ελληνικού αθλητισμού που θέλει το Ολυμπιακό από τη μία και όλους τους υπολοίπους από την άλλη) πέρασε στην ηθική κρίση της στάσης του Ολυμπιακού και απαξίωσε την ενέργειά του να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά του για την αναίρεση της παρανομίας την οποία είχε υποστεί. Η λέξη ένσταση απέκτησε παρόμοιο ηθικό φορτίο με εκείνο της μαστροπείας ή της ληστείας μετά φόνου και φυσικά όλες οι ομάδες, ιδιαιτέρως δε η εμμέσως θιγόμενη ΑΕΚ (περισσότερο μάλιστα και από την αμέσως θιγόμενη Καλαμαριά) προέβαλε την ηθική αξία της "μη ένστασης" και το ανήθικον του κερδισμένου στα χαρτιά αγώνα. Η ίδια ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.

Βεβαίως αυτή η γραμμή παραβλέπει το γεγονός πως η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως είναι η μόνη ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει Κύπελλο και Πρωτάθλημα στα χαρτιά, άνευ αγώνος. Λίγο παλαιότερα βεβαίως, τόσο όσο σίγουρα δεν φτάνει η μνήμη του νεαρού χουλιγκάνου της σήμερον.



Από εκεί και ύστερα η ενστασιολογία συνεχίστηκε και - στο παράλογο ελληνικό ποδόσφαιρο - έβρισκε συχνά ευκαιρία να επιστρέψει. Πέρυσι ο Ολυμπιακός αν και αποκλείστηκε από τον Πανσερραϊκό στο Κύπελλο δεν έκανε ένσταση, όπως θα είχε δικαίωμα για κακή συμμετοχή ποδοσφαιριστή του Πανσερραϊκού και έσπευσε να δικαιολογήσει την διαφορετική αυτή τη φορά στάση του ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο για στιγμιαίο ανθρώπινο λάθος του προπονητή των Σερρών που μόλις έγινε αντιληπτό διορθώθηκε και δεν επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα. Δεν το έλεγε καθαρά, αλλά στην ουσία προσπαθούσε να αντιδιαστείλει την μία περίπτωση των Σερρών με την άλλη του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Στην πράξη όλοι καταλαβαίναμε πως ένα Κύπελλο Ελλάδος χωρίς μεγάλα οικονομικά οφέλη είναι εύκολο πεδίο για μεγαλοψυχίες.



Σήμερα η ΑΕΚ βρήκε την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα την τότε θέση της περί "ηθικής", μόνο που όλοι αντιλαμβανόμαστε πως αφ' ενός δεν είχε κανένα νομικό έρεισμα για να διεκδικήσει την υπόθεση, άλλωστε αν ήταν ηθικό θέμα δεν θα είχε ανακοινώσει μόλις αυτό προέκυψε πως το σκέφτεται και θα πράξει αναλόγως. Θα είχε εκ θέσεως απορρίψει την δυνατότητα της ένστασης. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για το πρώτο παιχνίδι ενός πρωταθλήματος που μόλις άρχισε με πραγματικά μικρή σημασία. Παραμένει το γεγονός πως στην θέση του Ολυμπιακού τότε δεν έχει βρεθεί ακόμα καμιά ελληνική ομάδα. Αν βρεθεί θα δούμε τι θα κάνει...