Σαν παλιό καλοκαίρι...

Το φετινό καλοκαίρι μοιάζει πολύ σαν τα παλαιότερα που ο Ολυμπιακός έδινε φιλικούς αγώνες και περίμενε την ώρα που θα ξεκινούσαν οι υποχρεώσεις του σε πρωτάθλημα, κύπελλο και στην ευρωπαϊκή διοργάνωση που θα συμμετείχε. Με αυτή την έννοια ο φετινός αύγουστος είναι ξένοιαστος και χαλαρός όπως πολλοί αρκετά χρόνια πριν.
Κι όμως, παντού στους καλοκαιρινούς προορισμούς της Ελλάδας ακούς τις παρέες να κουβεντιάζουν για τον Θρύλο, κυριώτερα δε για τις μεταγραφές που έκανε ή πρόκειται να κάνει.
Φαίνονται έτσι ξεκάθαρα δύο πράγματα. Το πρώτο ότι όπως δεν είναι τα ράσα που κάνουν τον παπά, αλλά το αντίθετο, έτσι δεν είναι και οι διοργανώσεις που καταξιώνουν ομάδες, αλλά είναι οι μεγάλες ομάδες που δίνουν κύρος στις διοργανώσεις. Να βάλουμε ένα στοίχημα; Πόσοι έλληνες θα βλέπουν φέτος τους ευρωπαϊκούς αγώνες και πόσοι τους αγώνες του Ολυμπιακού στο Κύπελλο Ελλάδος; Κάτι μου λέει πως οι δεύτεροι θα έχουν μεγαλύτερη θεαματικότητα κι αυτό βεβαίως διότι εκεί θα συμμετέχει η μεγάλυτερη ελληνική ομάδα.

Το δεύτερο ζήτημα του φετινου καλοκαιριού είναι πως συνιστά την μεγαλύτερη ευκαιρία που παρουσιάστηκε στον ποοσφαιρικό Ολυμπιακό τα τελευταία 5 τουλάχιστον χρόνια για να δημιουργήσει μια κορυφαία ομάδα με προοπτική πολλών ετών. Υλικο υπάρχει και συνεχώς εμπλουτίζεται (επιτέλους όμως ας βρεθούν και κάποιες πολύ καλές μονάδες για τον άξονα) ταλέντα κι μάλιστα ελληνικά από τα τμήματα υποδομών του συλλόγου για πρώτη φορά εδώ και 40 χρόνια έχουμε εν αφθονία, χρόνο (αυτό το πιο πολύτιμο είδος σε ανεπάρκεια του σύγχρονου ποδοσφαίρου) αγοράσαμε και με το παραπάνω. Ας τα εκμεταλλευτούμε όλα αυτά...